Κρυφό μου πάθος

Βουτιά στον αέρα...

Προχωράω και βλέπω ένα μικρό αεροπλανάκι και μπροστά ο Σταύρος, η Νίκα και ο James να χασκογελάνε.Προχωράω προς το μέρος τους.

<<Γεία σας παιδιά.Γεια σου μωρλο μου.>>λέω και φιλάω τον σταύρο.

<<Μπορείτε να μου εξηγήσετετί κάνουμε εδώ και να με συστήσετε με τους κυρίους μέσα;>>λέω και δίχνω τους δύο άντρες μέσα στο αεροπλανάκι.

<<Ναί>>λέει ο Σταύρος <<Τα παιδιά απο εδώ είναι καθηγητές ελεύθερης πτώσης.Θα μας βάλουν τον εξοπλησμό.>>λέει.

<<Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω.>>λέω.

<<Η έκπληξη είναι ότι θα κάνουμε ελεύθερη πτώση με αλεξήπτωτο.>>λέει η Νίκα και χοροπηδάει σαν την χαζή.

<<Ποιοί θα κάνουν;>>ρωτάω.

<<Εμείς>>απαντάει ο James.

<<Εσείς.>>λέω εγώ.όταν ήμουν 17 είχα ξανακάνει ελεύθερη πτώση και μου άρεσε πολύ, όμως τότε δεν είχα μυαλό.

<<Έρη μην πείς όχι γιατί θα βγάλω τα μυστηκά σου στην φόρα.>>λέει η Νίκα.

<<Καλά καλά θα κάνω.>>λέω

<<Έτσι μπράβο το κορίτσι μου>> λέει ο Σταύρος.

Ο καθηγητής μας δένει σε δύο αλεξήπτωτα, έτσι που να είμαστε ζευγάρια.Εμένα με έβαλε απο κάτω και τον Σταύρο πάνω γιατί είναι μαθητής του.Το ίδιο έγινε και στην Νίκα με τον James.Αφού βάλαμε τον εξοπλησμό και καθήσαμε μέσα στο αεροπλανάκι λέω τον Σταύρο.

<<Τα γούστα σου στα βιβλία είναι αυτού του στίλ;>>

<<Περίπου.>>λέει.

<<Είναι ωραίο.Το ξεκίνησα και κόλλησα.>>λέω και μου πετάει ένα χαμόγελο.

Ο καθηγητής μας είπαι ότι πρέπει να πέσουμε.Ένας ένας άρχισε να πέφτει.Η αλήθεια είμαι ότι είναι τέλειο.Τα στόματα μας παίρνουν περίεργο σχήμα απο τον αέρα.Χαχα είναι αστείο.

Όταν φτάσαμε στο έδαφος είχα ξεχάσει τα πάντα.Τον αγαπώ πολύ.Είναι όλη μου η ζωή.

<<Τί λέτε πάμε για φαγητό;Κερνάω>>λέει ο James.

<<Μμμμ ναι τέλεια.>>λέω.

Εγώ και η Νίκα μπήκαμε στο audi και οι άντες στο τζιπ.Θα τους ακολουθήσουμε.Σταματάμε σε ένα Fast Food για να φάμε μπέργκερ.

<<Λοιπόν μετά πάμε πισίνα;>>προτήνω εγώ.

<<Ναι αμέ.>>λένε όλοι.

<<Πού;>>ρωτάει ο Σταύρος 

<<Τώρα θα ακολουθήσετε εσείς.>>λέω.

Πήγαμε σε μια πισίνα που είναι γεμάτο με νεροτσουλίθρες.Ξαναγίναμε μωρά.

Σπίτι γυρίσαμε αργά το απόγευμα.

Αφού εγώ και η Νίκα κάναμαι μπάνιο καθήσαμε στον καναπέ.

<<Ξέρεις τις πενήντα αποχρώσεις του γκρί;>>ρωτάω στην Νίκα καθώς φέρνω το κουτί με τα βιβλία στο καναπέ.

<<Εννοείτε, όλος ο κόσμος το ξέρει αυτό το βιβλίο.>>λέει

<<Εγώ δεν το ήξερα.Σήμερα το έμαθα.>>λέω.

Γουρλώνει τα μάτια και μου λέει. <<Πλάκα κάνεις;>>

<<Όχι.Σήμερα μου τα χάρισε ο Σταύρος και μου είπαι ότι τα λατρεύει.>>λέω

<<Φυσικά.>>λέει η Νίκα.

Το κουδούνι χτυπάει.Είναι ο James.Είρθε να κοιμηθεί με την Νίκα σήμερα.

Αναίβηκαν πάνω στο υπνοδωμάτιο και εγώ έμεινα μόνη στο σαλόνι και συνέχισα το διάβασμα μέχρι που με πήρε ο ύπνος.