LAVANTA {NEFTAH}

36-GİTTİ!

İkiside benim ölümümdü.

Abim çok ciddiydi vuracaktı Tahiri canımı benden alacaktı hemen öne atıldım gözyaşlarım arasından konuştum
N:abi dur tamam nolur dur gelicem
Tahir hayal kırıklığına uğramışça bana baktı gözünden bir damla yaş süzüldü
To: git topla eşyalarını Nefes
Hızla içeri doğru yürüdüm ve odaya çıktım dolabın alt kısmından bavulu çıkardım hemen elime geçen beyaz elbiseyi giydim ve kıyafetlerimi koymaya başladım.

Aşağıdaki bağırış sesleri git gide yükseliyordu bense Tahirin bir tişörtünü alıp bavula koydum ve bavulu kapattım kapının hızla açılmasıyla yerimde sıçradım baktığımda Tahirdi ama bana bakmadan kapıyı kapatıp kilitledi odanın kapısının önündeki bağırış seslerine aldanmadan yanıma geldi

Sadece yüzüme bakıyordu ben ise sadece ne yapacak diye bakıyordum.
N: Tahir
Beni hızla kendine çekip sarıldı ikimizinde gözünden yaşlar süzülüyordu. Sarılırken dışarıdaki sesler boğuk boğuk geliyordu kafamı yavaşça kaldırdım ve Tahire baktım konuşmak istemiyordum tam bir şey söyleyecekti ki ensesinden tutup kendime çektim ve dudaklarımı dudaklarına bastirdim ilk önce biraz afallasada karşılık vermeye başladı kapıdaki bağırış seslerine kulak asmadan öpüşüyorduk. Tahir üstüme gelmeye başlayınca geriye doğru gittim ve sırtım duvara çarptı belimden tutup kendine bastırdı nefes nefese geri ayrıldım ve alınlarımızı birleştirdim

T: Beni bırakma nefes bebeğimiz için bırakma yalvarırım bırakma
N:Tahir öldürür seni
T:sen gidersen ben zaten ölürüm Nefes
Gözyaşlarımız birbirine karışırken gürültülü bir sesle ayrıldık Çınar abim kapıyı kırmıştı hızla gelip Tahire yumruk attı Tahir de abime geri yumruk attı kavga etmeye başladılar

Benim ise ağlamam siddetlenmişti öyle siddetlenmiştiki karnıma saplanan sancıyı bile Asiye ablanın sesiyle fark etmiştim

A: Nefes!!!
Asiye ablanın bağırmasıyla abimle Tahir ayrıldı ve herkes bana bakmaya başladı karnıma giren Keskin sancıyı yeni fark etmiştim bacaklarimin arasında sıcak bir şey hissetmemle hemen bacaklarıma baktım beyaz diz altı elbisem kana bulanmıştı diz kapağımdan kan süzülüyordu bu sefer ki diğerinden farklıydı çok fazla ağrım vardı ve kan daha fazlaydı ağlamam mümkünmus gibi şiddetlenirken karnıma giren ikinci sancıyla olduğum yere mıhlandim
N:ahhhh
Deyip karnımı tuttum
Kafamı hızla kaldırıp çığlık attım
N:Tahirrrrrrr!!!

Tahir kendine geldi ve hemen yanıma koştu. Sürekli " ahhh ahhh" diye bağırıyordum Asiye abla ise ağlamaya başlamıştı bebeğimi kaybetmiştim hissediyordum.

Ağrının şiddetinden havalandığımı bile hissetmemistim ama göz yaşlarım sürekli devam ediyordu kendi öz abilerim yüzünden bebeğimi kaybetmiş olamazdım değil mi Allah'ım nolur bizi bırakmasın yalvarırım........
**************

Gözlerimi açtığımda yine hastahane odasındaydim olanları gözlerimi açtığım an hatırlamıştım  oda da kimse yoktu Tahir bile karnımda hiçbir şey hissetmiyordum bebeğim gitmişti çığlık atarak ağlamaya başladım.
N: bebeğim nerdeeeee ahhhh öldü demi Allah'ım nolur gitmesin nolurrr
Diye bağırarak ağlıyordum serumu kolumdan kurtarıp ayağa kalktım yatağı dağıtmaya başladım

N: bebeğim gitti işte gittttiii
Kapının açılma sesini duymuştum ama bir şeyleri dağıtmakla meşgul oldugumdan bakmıyordum
Arkamdan sarılan iki kolla Tahir olduğunu anladım onunda göz yaşları omzuma dökülüyordu
N: bıraktı bizi Tahirrrr
Diye bağırdım ve yere çöktüm oda benimle beraber yere çöktü hıçkırıklarini duyabiliyordum gözüm odadaki cama kaydı herkes oradaydı demek ki Tahir de oradan uyandigimi görüp gelmişti kısık sesle "gitti!" diyebildim sadece sonra gozlerim yine kapandı....

Uyandığımda evdeydik ve başımda Tahir ağlıyordu benimde gözümden yaşlar süzülmeye başladı Tahir uyandığımı görünce hemen yataktan kalktı ve kapıya yöneldi bu acıyı beraber atlatmamiz gerekiyordu bu şimdi nereye gidiyordu hemen bende ayağa kalktım ve kapıdan çıkmadan önüne geçtim göz yaşlarım arasından konuştum

N:nereye?
Yüzünü yere eğdi çenesinden tutup başını kaldırdım ağlaması hızlanmıştı
T:özür dilerim Nefes ben senin yüzüne bakamam
Yüzünü dikkatle inceleyip gözlerine baktım elimi yanağına koydum
N:yapma Tahir senin bir suçun yok
Deyip ağlamaya devam ettim

T:var nefes istediğini söyle seni aldatmamış olsaydım su an bebeğimiz hayatta olurdu Allah benim belamı versin
Ağlamam hıçkırıklara döndü hızla Tahire sarıldım ama o bana karşılık vermemişti geri çekilip yüzlerimizi esitledim ve çenesinden tutup optum
N:senin bir suçun yok
Benden geri çekildi
T:var Nefes anlamıyor musun bu sürekli önümüze gelecek o yüzden senin benden uzak durman lazım boşanalim
Son söylediği cümleyle kanım donmuştu göz yaşlarım kurumuş sadece yüzüne bakıyordum bu halde birbirimize Nefes olmamiz gerekirken ayrılacak mıydık?