EZIK

E27◆

" Ağlama" dedi kısık sesle ve göz yaşlarımı silmeye başladı. Ellerini yüzümden çektim ve

" Ben iyiyim"

" Değilsin! " Arda'nın gözünden bir damla yas aktı. Göz yaşını sildim ve

"Sözünü tuttun Arda beni bırakmadın"

" Seni özledim kelebek"

"Bende seni özledim çikolata"

" Göz altın şişmiş"

" Onlar kilodan sen yokken çikolata yedim" dedim espiriye bağlamaya çalışarak.

" Sen hep ağladın demi?"

" Hayır ben ağlama.." cümlemi bölen göz yaşlarım oldu. Konuşmama izin vermiyordu göz yaşlarım. Arda yavaşça yatakta dogruldu.

" Ağlama Mina ben iyiyim"

" Biliyorum"

" Babam nerde?"

" Halam bayıldı ve eniştem de çok kötü oldu" o sırada hemşire girdi ve benim çıkmam gerektiğini anladım. Lavobaya gittim ve sesimi dışarı atarak içimdeki her şeyi dışarı attım. Hüngür hüngür ağlıyordum. O iyiydi ama benim kalbim acıyor neden bilmiyorum sadece ağlamak istiyorum!

ARDA

"Az önceki kıza bir şey oldu mu?"

Hemşire : " Sizin için kendisini öldürecek hale geldi ve çıldırdı sizi ameliyata alırken ağlamaktan bayıldı 2 gün kalkmadan aralıksız uyudu sizi çok seviyor herhalde. "

" Sanmıyorum sadece üvey kuzenleriz o beni sevmez"

" Bilmiyorum pek öyle durmuyor ben kuzenim için bir de üvey kuzen sonuçta kendime zarar vermezdim"

" Yeter!" bu hemşire beni sinir etmişti.

"Özür dilerim efendim" dedi ve pansuman yapıp çıktı. O beni sevmiyor! Sevmez zaten! Ama kendisine zarar vermiş! Odaya babam ve sahte annelik yapan kadın girdi.

Babam: "Oğlum nasılsın? "

" Iyiyim baba"

Babamın karısı: "Arda bizi çok korkuttun" cevap vermedim yüzüne bile bakmadım.

" Arda yeter! Zeynep için ben de Üzgünüm"

" Sakın onun adını ağzına alma!!" kükremiştim. Beni sinir ediyor. Annem bu kadın yüzünden öldü! Annem babam ve bu kadını birlikte görünce bayıldı ve yere düştüğü için sert bir şeye başı çarpmış bu yüzden başından sert darbe gördü ve beyin kanaması oldu. Babamın da suçu vardı! Zaten benim bir ailem yok! Sadece kelebeğim var. O beni mutlu ediyor.

Babam: "Biraz sakin ol! Annen senin için perişan oldu!"

" O benim annem değil!! Hepsi senin ve o kadının suçu! Anneme ihanet ettin!! Eğer bir gün çocuğum olursa senin gibi bir baba olmayacağım! " dedim ve babam sinirden çıkıp gitti. Beni sinirletmeyi başarmıştı. Keşke ölseydim ama Mina'yı yalnız bırakamazdım. Annemi özledim. Onun kokusunu. Dirsegimi dizime yasladım ve ellerim ile yüzümü kapattım.

"Arda" başımı kaldırdım Mina karşımda halsiz bir halde duruyordu. Göğsümdeki yarayı düşünmeden Mina'ya sarıldım.

" Mina beni bırakma! "

" Bırakmayacağım Arda!"

" Sadece sen varsın hayatımda"

" Baban da var halam da var"

" Onlar benim ailem değil! "

" Şşt arda neden bu öfken? Kadın perişan oldu?"

" Umrumda değil! Annem o kadın Yüzünden öldü! "