Xavier's POV




Nandito kami sa isang abandonadong bahay kung saan nakatingin lang ako kay Beryllium na ngayon ay nakahiga at ganon din naman si Rider na hanggang ngayon ay may bahid parin ng galit ang mga mata niya.






Pumasok na rin si Myra matapos lumabas para mag pahangin kasama si Zara na namumula ang mata at halatang umiyak. Ang lungkot naman ng mga mata ni Myra habang nakatingin kay Bery.






After ng mga nangyari hindi pa nag sasalita si Nicole na ikinababahala naman ni Myra at ganoon rin naman kami para sa kanya.







Hindi na ako nakatiis pa sa mga nangyayari. Wala man lang kaming ginagawa para mahanap yung antidote and because of that I felt that my blood boiled in anger. I'm mad not because of them but because of myself. I cannot think clear dahil nakikita kong nakahiga si Beryllium na para bang wala na siyang pag asa pang mabuhay at nakatingin lang ako.









"Wala tayong mararating kung magiging malungkot lang tayo para sa kalagayan ni Beryllium. We need to do something." - sabi ko sa kanilang lahat kasi habang nakikita ko silang parang walang pag asa, nahahawa ako sa kanila.









"Shut up Clinton. I'm thinking. It's hard to focus when it's too noisy" - Rider said very calmly. I wish I could be as calm as him. After what happened I already lost my cool.






After several minutes, he finally spoke. "Don't you think, It's possible that there are others like us who happens to be in here too?" - he said that made me think.








"The guy said that he was very lonely and he wants to play with us so I thought that maybe there are others that is here other than us." - he explained.

THE CODEWhere stories live. Discover now