CODE 8(edited)

5 0 0
                                        


I can't hide the guilt I'm feeling. We should've listened to Xavier. I should have stop them from going inside but I was so fucking busy about myself. I'm so selfish and I hate myself for that.







"Myra." - tawag sakin ni Zara. I didn't bother to say anything----- in fact I can't say anything. "Myra, don't be too hard on yourself. Hindi mo naman kasalanan yung mga nangyari." - sabi niya sakin habang nakikinig lang ako at nakatingin sa mga puno habang nakaupo sa damuhan.









May lagusan nga talaga sa kweba katulad ng sinabi sa mapa at isang syudad ang bumungad sa amin. Ang kinaibahan nga lang sa mga natural na syudad ay walang tao kang makikita. Actually I didn't imagine na may ganito kalaking city sa lagusan ng kweba. Kung hindi ganito ang sitwasyon namin, matutuwa at mamamangha sana ako.







Gusto kong umiyak pero ayaw kong makita nila na pinang hihinaan ako ng loob. At isa pa naniniwala ako sa lalaking baliw na yon na lagi niya akong binabantayan. Hindi nga ako makapag pahinga dahil don. Ayaw kong makita niyang nawawalaan ako ng pag asa.






"It hurts me to think that Beryllium's lying so weak. I-------- I want to do something to ease her pain but I can't do a thing." - pag-papatuloy niya.






"Parehas lang pala tayo ng iniisip. Even if you said not to blame myself for everything, I still feel guilty. I don't know why is he doing this but the fact that he needs something from me-----who knows what--------won't change anything." - It feels good talking to someone who knows your pain because that person will easily understand everything you say whether good or bad, right or wrong.







Nagulat ako nang umiyak si Zara at yumakap sa akin. I hugged her back and let her cry.

How do we start finding the antidote? The crazy lunatic didn't even utter a clue which is really frustrating. Please fight for your life, Bery.






THE CODEWhere stories live. Discover now