ကြန္ကရစ္ခင္းထားတဲ့ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္
လြယ္အိတ္ကိုတစ္ေစာင္းလြယ္ကာ baekhyun
လမ္းေလ်ွာက္လာသည္။
ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ လမ္းေလ်ွာက္ပံုနဲ႔ တည္ေနတဲ့မ်က္ႏွာထား
သည္ ဂ႐ုမစိုက္ျခင္းအႏုပညာကို
ညက္ညက္ေၾကေနတဲ့အသြင္။
မေရာက္တာၾကာၿပီမို႔လို႔လား မသိဘူး
ေက်ာင္း၏အေငြ႔အသက္က သူနဲ႔စိမ္းသလိုလိုပင္။
"Baekhyun....ဘာလာလုပ္တာလဲ ''
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေလ်ွာက္လာေသာ
အတန္းတူ ေကာင္ေလး၂ေယာက္က
Baekhyun ကိုမယံုႏိူင္သလိုေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
" စာလာသင္တာ ''
Baekhyun ဆတ္ခနဲပဲျပန္ေျဖလိုက္သည္။
ဟုတ္တယ္ေလ ေက်ာင္းလာတာ ဘာလုပ္ဖို႔လာရမွာလဲ။
ေမးလည္းေမးတတ္ၾကတယ္
" ဟာ..မဟုတ္ဘူးေလကြာ။
မင္းေက်ာင္းထြက္သြားၿပီမဟုတ္ဘူးလား ''
Baekhyun မ်က္ခံုးပင့္သြားမိသည္။
"ငါလား...''
" ေအး..မင္းေက်ာင္းထြက္သြားၿပီဆို''
" ဘယ္သူကေျပာတာလဲ..''
"ဆရာမ ေျပာတာ။
ဟိုတစ္ေန႔ကပဲမင္းအေဖကိုယ္တိုင္
ထြက္စာလာယူသြားတာတဲ့
ႏိူင္ငံျခားကိုေျပာင္းေတာ့မွာဆို ''
ဘာကိုလဲ။ဘာလို႔ ေက်ာင္းထုတ္ရမွာလဲ။
ဘယ္ႏိူင္ငံက ျခားတာလဲ။
Baekhyun ph ကိုထုတ္လိုက္ကာ
ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္လာခဲ့သည္
အေရးထဲ ဖုန္းကမကိုင္ေသး။
တီ..
" အေဖ''
" ေအး..ဘာလဲ ''
" ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းထုတ္လိုက္တာလား ''
" ေအာ္။ေအးဟုတ္တယ္ ငါေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ
မင္း တ႐ုတ္ကိုသြားရမယ္ ''
Baekhyun ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔သြားသည္။
" ဘယ္က တ႐ုတ္လဲ။ ''
" ဘယ္ကတ႐ုတ္ ရမွာလဲ။ မင္းၾကားဖူးေနတဲ့
တ႐ုတ္ႏိူင္ငံေပါ့ ''
ေပါ့ပ်က္ပ်က္ေလသံနဲ႔ အေဖ့ကို baekhyun
ေဒါသထြက္ခ်င္လာသည္။နည္းနည္းေလးေတာင္မတိုင္ပင္ပါပဲ ဒီလိုလုပ္လို႔ရတယ္လား။
