Chapter Five: His Plea

Start from the beginning
                                    

Hindi na niya ako binigyan ng pagkakataong sumagot, umalis na agad siya at naiwang lumuluha. May gusto pa naman sana akong sabihin sa kanya.

While I was at Sky's house, everything gave me the signs. I saw hope.

🦄

"Architect."She said in a small voice while staring dreamily at the wall. "I wanted to be an architect."

Sinundan ko ang tingin niya. My heart stopped pumping when I saw a painting hanging on the wall.

"Chances, 'yang painting na 'yan—"

"Sky. Zacchary, I'm Sky."She reminded. "Yes. What's the problem with that painting? That's Sky's Paradise and Nature Park. Haven't you heard of that place?"

Umiling ako hindi dahil oo ang sagot kundi dahil gayang-gaya ang painting na nasa pader sa painting na ginuhit ng asawa ko six years ago.

"My wife painted something exactly like that."Naibulong kong hindi naman nagpagulat sa kanya.

"I painted that five years ago. That's the reason why my fiance built the park. I actually saw that place in my dream."nakangiting kwento niya. "Well."Sumeryoso siya, inalis niya ang ngiti sa labi niya. "As for your wife, baka naman nakita niya 'yong lugar. And admit it, it's a good subject for painting."

"No. My wife died years before that park was built. And like you, she saw that place in her dreams."

Tinakasan ng kulay ang mukha niya sa sinabi ko. For minutes, we just stood there staring at each other's eyes. Ako ang unang sumuko. Hindi ko mapigilan ang sarili ko. Niyakap ko siya ng mahigpit, sinisiguradong hindi siya makakawala pa ulit.

"Zacchary, please let me go—"

"No Chan. No..."I cried out. "Hayaan mo 'kong ipaalala sa'yo lahat." I pulled back but I held her shoulder. "Chances, walang sandaling hindi kita nami-miss. Naalala mo pa 'yong design ng bahay na gusto mo? Ginuhit mo 'yon no'ng nasa coma ako. I built it. Do'n kami nakatira ng mga anak natin."Kwento ko, nagbabakasakaling maalala niya pero umiling lang siya. Blanko ang ekspresyon ng mga mata.

"Please. Come home to me, babe. Come home."I begged her, I even attempted to kneel down but she stopped me. "Chances, umuwi ka na please. Gusto kitang mayakap araw-araw. Gusto kong gumising tuwing umaga sa mga ngiti mo. Please, come home with me."

Nangilid narin 'yong luha niya dahil sa pagsusumamo ko. While trying to fake a smile, she reached her hand to my cheeks. Pinunasan niya 'yong luha ko.

Chasing Chances [TSC Book 2]°KathNiel° ✓COMPLETEWhere stories live. Discover now