Love boat

18

Sorry dat het hoofdstuk zo laat is! Had dit weekend een heel druk weekend, (profielwerkstuk inleveren enzo), dus was totaal vergeten om te updaten! Xx

'Nou, hier slapen we dan vannacht,' Pip en Laura liepen de gymzaal in die helemaal volgestampt was met luchtbedden en stretchers. De enige niet benutte ruimte werd gebruikt als gangpad.

Pip trok haar vriendin meteen mee. 'Kom, we gaan eerst een rondje lopen,' zei ze beslist.

Zoekend keek ze om zich heen naar drie blonde koppies. Ze bleef systematisch om zich heen kijken. Rij na rij, gezicht voor gezicht ging ze alle mensen af. Na een half rondje begon ze de moed al aardig te verliezen.

'Ze zullen hier echt wel zijn,' sprak Laura haar weer moed in. 'Ze zijn sterk.'

Pip slikte en bleef stug door zoeken. Totdat ze nog maar een klein hoekje van de zaal te gaan hadden. Pip voelde de tranen in haar ogen branden. De stress die ze in de reddingsboot had gehad borrelde weer op. Laura sloeg zonder iets te zeggen een arm om haar heen.

Toen ze op de plek aan kwamen waar 2 luchtbedjes en een deken voor hen klaar lagen hield Pip het niet meer. Huilend stortte ze zich in Laura's armen.

'Hij is.. doo-hood,' wist ze uit te brengen. Laura wiegde haar zachtjes heen en weer.

'Ik ga hem nooit meer zien Laura, nooit meer,' Pips stem sloeg over een ze huilde met grote uithalen.

'Ssssht,' kalmeerde Laura haar. 'Misschien komen ze morgen uit het ziekenhuis.'

'Misschien ja,' hikte Pip. 'Maar misschien ook niet,' de tranen vloeiden over haar wangen.

'Hey meisjes, gaat het wel?' er kwam een vrouw bezorgd naar hen toegelopen.

Pip knikte onzeker.

'Zo zie je er niet echt uit meissie,' de vrouw wreef Pip over haar hoofd. Omdat ze zo lief was voelde Pip haar tranen weer opwellen.

'Vertel maar,' zei de vrouw lief.

'Mijn vriend,' snikte Pip. Verder kwam ze niet. Laura nam het van haar over.

'We komen net uit het ziekenhuis en hoopten onze vrienden hier te vinden, maar dat is helaas niet het geval..' maakte Laura treurig haar verhaal af.

De vrouw had ondertussen haar armen om Pip heen geslagen en wiegde haar voorzichtig heen en weer. Wat mistte Pip haar ouders op dit moment.. Ze knuffelde de vrouw terug alsof het haar laatste hoop was.

Op dat moment kwam er een klein meisje aan gelopen. 'Wie is dat mama?' vroeg ze verbaasd. De vrouw liet Pip voorzichtig los.

'Een heel verdrietig meisje,' vertelde ze haar dochter. Ze keek haar zwak glimlachend aan om de situatie wat luchtiger te maken.

'Net zo verdrietig als ik was toen ik Woezel kwijt was?' vroeg het meisje verder. Laura keek met een glimlach toe hoe ze de knuffel die ze in haar armen had hard tegen zich aan drukte. Dat moest Woezel zijn.

De vrouw knikte.

'Wil je anders Woezel even lenen?' het meisje bood voorzichtig de knuffelbeer aan Pip aan. Die toverde een waterige glimlach op haar gezicht.

'Dat is lief van je,' snikte ze. Ze drukte de knuffelbeer tegen haar borst. Het meisje kwam naast haar staan en begon met haar handje over haar rug te wrijven.

'Weet je, ik was Woezel ook kwijt in de boot, ik dacht dat ik hem nooit meer zou zien, maar opeens was hij er weer,' vertelde het meisje aan Pip.

'Ik hoop dat ik Frenkie ook snel weer vind,' reageerde die. Ze veegde met haar hand langs haar wangen.

'Is Frenkie jouw knuffelbeer?' vroeg het meisje nieuwsgierig. Laura schoot in de lach. Ook Pip gniffelde.

'Ja,' knikte ze. De moeder lachte.

'Zal ik anders even meelopen naar de balie voor je? Daar houden ze alle mensen bij die hier binnen komen en weggaan,' stelde ze voor. Pip knikte dankbaar.

'Blijf jij hier?' Vroeg de moeder aan het meisje.

'Ik let wel op haar,' beloofde Laura. Ze keek Pip bemoedigend aan. Die liep zigzaggend langs alle bedden richting de ingang van de hal.

'Hoe heet je vriend?' vroeg de vrouw vriendelijk toen ze voor de balie stonden. De man voor hen had al een lijst met namen voor zich.

'Frenkie de Jong,' zei Pip. Haar lip trilde weer bij het uitspreken van zijn naam.

'Hey,' in haar ogen kon Pip zien dat de naam haar bekend voor kwam.

'Hij voetbalt bij Ajax,' voegde ze er voorzichtig aan toe.

'Aha vandaar,' knipoogde de vrouw. 'Maar als dat zo is, weet Ajax misschien meer.'

'Hoe bedoelt u?'

'Nou, ik denk dat ze Ajax als een van de eersten laten weten dat ze veilig zijn.'

'Daar zit wat in,' vond Pip. Ze vistte haar telefoon uit haar zak. 'Ik heb hier geen bereik,' zuchtte ze.

'Can I take your laptop?' vroeg de vrouw aan de man achter de balie. Voordat hij zijn hoofd kon knikken gristte ze hem al bij hem vandaan. Ze typte in de zoekbalk de site van Ajax in.

Langzaam, heel langzaam laadde de site en zagen ze artikels naar boven komen. Toen stond Pips hart even stil. Bovenin het scherm zag ze een nieuw artikel verschijnen.

'Boot van de Ligt, de Jong en van de Beek gezonken, veiligheid van de jongens onbekend.'