Παντρεμένη με εναν Θεο

Κεφάλαιο 20

Καθόμουν στο σκοτεινό δωμάτιο και τα δάκρυα δεν σταματούσαν να πέφτουν στο πάτωμα

Ένας χτύπος ακούστηκε αλλά δεν έδωσα σημασία

-"Δεν πέθανε μην ανησυχείς, απλός έπρεπε να τον απομακρύνω από κοντά σου"

Σταμάτησα να κλαίω και τον κοίταξα, δεν είπα λέξει παρα πάνω με τον  ανθρωπο που ήθελε  να σκοτώσει τον άντρα μου

-"Πρέπει να είσαι ευγνώμων "

-"Σκασε" αυτό ήταν το μόνο πράγμα που είπα

Ένιωσα ένα πόνω στο χέρι τον κοίταξα ξανά και έβλεπα ότι έβραζε από ζήλια

-"Αν ήξερα ότι θα επηρεαζώσουν από κάτι τέτοιο θα τον είχα σκοτωσει"

Πήρα μια βαθιά ανάσα και ένιωσα τον θυμό μου να  αυξάνεται

-"Σε βαρέθηκα και εσένα και όλους, με ρώτησες αν σε γουστάρω; Αν θέλω να μείνω εδώ; "

-"ΕΕ όχι ρε φίλε δεν με ρώτησες, ουτε καν σε νοιάζει το πως αισθάνομαι, αν θες να έχεις κάποιον να σε υπακουει βρες κάποια που θα το κάνει γιατι εγώ δεν είμαι διαθέσιμη " συμπλήρωσα

Σηκώθηκα έφτιαξα τα ρούχα μου και βγηκα απο το δωμάτιο χτυπώντας την πορτα πίσω μου

Έτρεξα στο δωμάτιο μου και κλείδωσα την πόρτα, βγηκα στο μπαλκόνι και κοίταγα τα αστερια, για κάποιο λόγο όταν τα κοίταγα με ηρεμούσε, ήξερα ότι θα με κανουν να ξεχαστω, τουλάχιστον και πεντε λεπτα ας ήταν

-"Συ.... σ... συγ.... Σσυγνώησξμη" να την παλι η φωνή του..

Τον άκουσα και ήμουν σίγουρη ότι είπε συγνώμη αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό

-"Απλός απαντά μου αυτό το πραγμα....σε κάνει περιφανο να περνεις τις ζωές ανθρώπων ;"

-"Και τι σε νοιάζει αν ειμαι; Εσένα ποιο είναι το προβλημα σου; Δεν ξέρεις καν το πως αισθανομαι, να φανταστώ μόνο ο εαυτό σου σε νοιάζει και ο Θεουλης σου,   τα αισθηματα μου για σένα δεν είναι τίποτα σωστά;"

Τον ακουω να ξεφυσάει και να ανοίγει την πορτα

-"Τι ξέρεις εσυ από αισθήματα;"

Ήταν το τελευταίο πραγμα που τον ρώτησα πριν κλείσει την πορτα

Ίσως ήμουν σκληρη, αλλά δεν θα τον συγχωρήσω ποτε γιαυτο που έκανε

Έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα

-"Αν την σκοτώσουμε, ο Θεός μας δεν θα είναι στεναχωριμένος"