Çeviri : Honey
2.Bölüm - Final
Bu komikti çünkü Chanyeol tam olarak ne zaman aşık olduğunu kestiremiyordu.
Chanyeol üniversitenin meydanında Yixing’le beraber gitar çalıyordu, Kris eliyle betona vurarak ritmi yakalarken Sehun ayağıyla yere vurarak kusursuz bir şekilde ritim tutuyordu, o sırada önlerinden geçen Baekhyun tam olarak Chanyeol’un karşısında durmuştu.Chanyeol ağzının gevşediğini ve parmaklarının akor üzerinde oynadığını farketmemişti , Kyungsoo ve Baekhyun şarkı bitip gidinceye kadar Baekhyun'un yüzüne bakmayı bırakamamıştı.Kris'in yüksek sesli kahkahası ve Chanyeol'un sırtına doğru elini geçirip vurması onu hayata döndürmüştü. “Az önce ne oldu?” dedi Kris homurtuyla. Chanyeol ağzı açık bir şekilde onlara döndüğünde bu Kris'in daha fazla gülmesine, Sehun'un kahkalar atmasına ve Yixing'in bıkkın bir şekilde gözlerini devirmesine sebep olmuştu.
Yanılmıyorsa, 5.buluşmalarından sonraki zamanlardı, parkta beceriksizce dolaşıyorlardı. Ay ışığı altında, ağaçlardan gelen hışırtılar ve gölgeler, Baekhyun'un ifadesini karanlıklaştırıyordu. Chanyeol tarafına dönmek gerekirse, işlerin iyi gittiğinden emin değildi, Baekhyun'un ondan hoşlanıp hoşlanmadığından emin değildi, ve sadece hiçbir şeyden emin değildi, çünkü ilk aşık olan taraf olmanın verdiği sinir durum, Chanyeol'ün doğru hissetmesine engel oluyordu.
Bu yüzden ellerini cebinde tutuyor, ve Baekhyunla arasında ölçülebilir bir mesafe bırakıyordu, yarım adım, arkadaşça olması için yeterince yakındı, ama ne olursa, olsun Baekhyun'un kişisel alanına saygı duyduğunu gösterecek kadar uzaktı.
Elleri yanlışlıkla birbirine dolanırken, birden kendini güvensiz hissetti, başını yere eğdi ve Baekhyun'un da durmasını sağlayarak, gözlerini pürüzlü asfalt zemin üzerindeki çatlaklara dikti. Chanyeol hızlıca geri çekildi, kollarını aceleyle sallarken, çatlayan sesiyle özür diliyordu, sonra, aniden Baekhyun elini tuttu. Kendi kısa parmaklarını, Chanyeol'un uzun parmaklarının arasına yerleştirdi.
Baekhyun tekrar yürümeye başladığı zaman, Chanyeol'u neredeyse bir köpek gibi asılırken, ellerini bir ileri, bir geri sallıyordu. Gözlerindeki neşe pırıltılarıyla, soluk ay ışığı altında seslice güldü. ''Randevularda, bu şekilde yürürsün.''
Ve yol ayrımında durduklarında, Baekhyun sağa doğru yürümeye başladı, Chanyeol sadece durdu ve gözlerini kırpıştırdı çünkü Baekhyun'un dairesinin solda olduğunu biliyordu. Baekhyun ona baktı ve gülümsedi ''Bugün evine yürünecek olan sensin'' ve kapının önüne ulaşıp, durana kadar, elleri birbirinden ayrılmadı.
Chanyeol elini cebine sokup anahtarları yakalamaya çalışırken, Baekhyun'un gözleri, kayarak kapandı ve Chanyeol kendi dudakları üzerinde, serin dudakların baskısını hissedene kadar, parmak ucunda yükseldi.
Kısa bir öpücüktü, Baekhyun uzaklaştı ve derin nefesler çekti içine, ''yarın aynı saatte, boşum'' ve Chanyeol, yine sadece kafa salladı, hala şok içindeydi. Baekhyun'un köşeyi dönüşünü, iyi bir dakika boyunca izledikten sonra, birden hayata döndü. Bağırıyor, zıplıyor, eliyle havayı yumrukluyordu, ta ki Kyungsoo ''Ne yapıyorsun, saat gecenin 1'i seni göt'' diye mırıldanarak kapıyı açana kadar. Chanyeol aniden sustu, ve ev arkadaşına karşı başını, mahcubiyetle eğdi
.
***
Bu komikti, çünkü Chanyeol, ona tam olarak ne zaman aşık olduğunu tespit edemiyordu. Baekhyunla buluşmasının üstünden 1 ay geçmişti. Yixingle birlikte, üniversite meydanında gitarını tıngırdatıyordu, Kris avuç içleriyle duvara karşı, Sehun ise ayaklarıyla tempo tutuyordu.
