Karma, love&stuff.

Κάρμα, κισμέτ ή αλλιώς μοίρα..
Αυτό που άλλοι πιστεύουν ότι καθορίζει την ζωή του καθενός από εμάς, αυτό που άλλοι κατηγορούν για όσα τυχαίνουν και αυτό που μερικοί φοβούνται να τους βρει μήπως τους επιφέρει πράγματα που είναι ανίκανοι ή και αδύναμοι να νιώσουν.
Καρμικός έρωτας..
Αυτός ο έρωτας που έχει αρχή..ούτε μέση μα ούτε και τέλος, όπως και κανένας έρωτας άλλωστε.
Η δύναμη της μοίρας ή της ζωής, να φέρνει κοντά δύο ανθρώπους που από την φύση τους είναι φτιαγμένοι να είναι μαζί. Ο ένας για τον άλλον και το ανάποδο.
Πολλές φορές μου αρέσει να σκέφτομαι πως υπάρχουν γύρω μου άνθρωποι με τις ίδιες ανησυχίες και σκέψεις..άνθρωποι που αναρωτιούνται αν υπάρχει καρμικός έρωτας και αν υπάρχει για πάντα..
Καθώς περνούν τα χρόνια συνειδητοποιώ πόσο ελάχιστοι άνθρωποι υπάρχουν που δεν φοβούνται τον έρωτα, που δεν τον έχουν μολύνει με φόβο και ανησυχίες και πιστεύουν ακόμα στο για πάντα και το ποτέ. Στις δύο πιο ισχυρές λέξεις του κόσμου. Άνθρωποι που φοβούνται να αφεθούν στην λύτρωση του έρωτα και προτιμούν να νοθέψουν την αξία του με το να κρατάνε τους εαυτούς τους μακριά ώστε να μην μολυνθούν, να μην πονέσουν.
Μα ο έρωτας δεν είναι άλλο πάρα πόνος.
Όχι πόνος από μαχαίρι ούτε σφαίρα, μα πόνος από πεταλούδες που ξεριζώνουν όλα αυτά που κρατάς γερά μέσα σου από φόβο μην τα πληγώσεις..και αυτός ο πόνος σου κάνει καλό και μόνο καλό.
Και δεν πίστευα στο για πάντα ούτε εγώ και δεν θέλω να το κρύψω. Και ήμουν και εγώ από εκείνους τους ανθρώπους που ζούσαν με τον φόβο να μην πληγώσουν αλλά κυρίως να μην πληγωθούν ξανά..
Μέχρι την στιγμή που εμφανίστηκε εκείνος..
Εκείνος ο έρωτας που δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά καρμικός. Κεραυνοβόλος και δυνατός σαν γροθιά στο στομάχι..
Εκείνος ο έρωτας που σου δημιουργεί πονοκέφαλο και μόνο στην σκέψη ότι είναι δικός σου, ότι τον ζεις, ότι ζεις και υπάρχεις μέσα από αυτόν..
Ότι αναπνέεις από την ανάσα του και παραμένεις στην ζωή από τους παλμούς του.
Μέχρι να έρθει αυτός ο έρωτας και μέχρι να έρθεις εσύ..
Εσύ. Που με έκανες να πιστέψω στην αγάπη και τη ζωή. Εσύ που με έκανες να χτίσω το δικό μου για πάντα γύρω σου και το "εγώ" μου να το κάνω "εμείς".
Εσύ που η ύπαρξη σου μου δίνει ζωή..
Εσύ που ο έρωτας σου είναι αγνός και αληθινός, χωρίς βρωμιά από φόβο, άγχος ή ενοχές..χωρίς πρέπει και γιατί..
Εσύ που έκανες το "αν" μου "να"..
Και εσύ που αγαπάς και αγαπιέσαι χωρίς επιστροφή ή λόγια..
Μόνο με ήχους, μυρωδιές και βλέμματα..
Εσύ και το για πάντα μας.