"The Weak Mate Of An Alpha" ( Book 2) Completed

Kabanata 1

Masayang pinagmamasdan ni Lanny at drake ang kanilang anak habang nagsasanay ng pakikipag-laban.kinakabahan man na baka masaktan ang anak ngunit pilit na lamang nilang tinatatagan ang sarili upang imaging handa ito.dahil ito ang susunod na pinuno ng nayon.kaya kinakailangan nitong maghanda upang protetahan ang nasasakupan.

hinde na kaya ng kanyang ama ang pamunuan ang limang nayon na naagaw mula sa mga kaaway.kung kaya kailangan nyang maging malakas.sisikapin nyang mapantayan ang ama.

" kakayanin na kaya ng ating anak ang  mamuno mahal? hinde naman sa wala akong tiwala sa kanya pero,bilang ina nya nag-aalala ako sa kaligtasan nya"malumanay na sambit nito.bakas ang pag- aalala sa mukha nito.

niyakap sya ng kabiyak at hinalikan sa pisngi.hinawakan sya nito sa baba at tinitigan sa mata.ngumiti ito sa kanya at ganon din ang ginawa nya.

" wag ka ng mag-aalala mahal ko,walang mangyayaring masama sa anak natin pinapangako ko yan sayo,isa pa ay malaki na ang anak natin kailangan nyang matutunan kong paano maging isang pinuno,upang protektahan ang nayon laban sa mga kaaway,may tiwala ako sa kanya mahal ko,alam kong magiging mabuti syang pinuno higit sa akin" saad nya sa nag aalalang kabiyak.niyakap sya nito at muling hinalikan sa noo.

samantala sumilay ang munting ngiti sa labi ni zion.ng makita ang mga magulang nyang magkayap aa balkonahe ng kanilang silid.kita nya sa mga mata ng kanyang ang pagmamahal nito para sa kanyang ina nya na labis nyang ikinasiya.

" pinunong zion" usal ni zack na kanang kamay at kaibigan ni zion.lumingon naman ito sa kanya at tinignan sya into ng may pagtatanong.

" may problema po ba pinunong? ngumiti ito at umiling bilang tugon.

" wala,magpatuloy na tayo" saad nito.

...........................

" nay kailangan po ba ninyong umalis? tanong ni  anna sa ina nyang nagliligpit ng gamit.

" kailangan anak e,wala na and bukirin natin naibenta ito ng ma ospital ang papa mo,wala na tayong ibang pagkakitaan.umiinom pa ng gamot ang tatay mo at pangangailangan natin sa araw-araw.kaya sana at maintindihan mo anak ginawa ko ito para sa inyo.at isa pa ay may tiwala ako sayo.alam kong maaalagaan mo ng maayos ang ama at kapatid mo.uuwi naman ako buwan-buwan dito" paliwanag nito sa anak.kong may pagkukunan lamang sya ng pang araw araw nilang mag anak ay hinde sya aalis hinde nya iiwan ang asawa't mga anak.lumapit sya sa anak matapos nyang magligpit.niyakap nya ito marahang hinalikan sa noo.

" ma magtatrabaho ba lang po ako,kaya ko naman e,magtutulungan tayo mama,basta wag na lang po kayong umalis baka po kasi hinde ko maalagaan ng maayos si papa at lito,iba po kasi talaga pagnandito kayo" malungkot na turan nito sa ina.yumuko naman ito sa harap habang may ngiti sa labi nito.

"anak kahitbpagsamahin pa ang kita natin ay hinde iyon sasapat,napakarami nating gastosin.Alan kong kaya mo Anna may tiwala ako sayo,kailangan mong kayanin para sa pamilya natin.naintindihan mo ba ako anak?" malumanay na sambit ng ina.ngumiti sya at marahang tumango.

" opo ma,pangako aalagaan ko sila habang wala ako"

" salamat anak,kailangan ko nang umalis baka maabutan ako ng dilim sa daan.mamimiss ko kayo at palagi nyong tatandaan na mahal na mahal ko kayo"

" mahal ka din po naming ma,mag iingat po kayo" tugon nya rito.

nakatitig si anna sa papalayong bus na sinakyan ng ina.kumawala ang luhang kanina pa nya pinipigilang kumawala.nang tuluyan ng ma wala sa paningin nya ang bus ay sumakay sya ng tricycle pauwi sa kanila.tulog ang ama at kapatid ng dumating sya.

mahirap man ay pilot nya tinatagan ang sarili.katulad ng pang ako nya sa ina ay aalagaan nya ang ama't kapatid.bumuntong hininga sya at tumingin sa kalangitan.magdidilim na pala kailangan ko ng mag lito ng hapunan ang sabi nya sa sarili.

si anna ang panganay na anak in mercy at marcos.labing siyam na taong gulang.at ang bunso nilang si lito na sampong taong gulang.hinde na nakapagpatuloy ng kolihiyo si anna ng magkasakit ang ama sa bato ito labas pasok ng ospital.

bumalik sa alaala ang mga masasayang sandali nilang pamilya.payak man ang pamumuhay ay masaya kami at kontento na sa buhay na meron kami.wala man silang malaki at magandang bahay mga bagong damit at laruan katulad ng mga kaklase nya.nakukontento sya sa kayang ibigay ng magulang hinde na sya naghahangad ng kahit anong bagay.ang mahalaga ay magkakasama sila  at masaya ay sapat na.

sa tuwing sasapit ang kaarawan nila ng kapatid ay hinde nakakalimutan ng magulang na maghanda.gipit man sila sa pera ay nagagawan naman ito ng kanyang mga magulang.

" ma,pa hinde nyo naman kailangang pang mag handa ayos lang naman po sa akin,basta't ang importante ay malusog tayo at samasama,yon lang naman ang mahalaga"

" anak hayaan mo na kami ng papa mo,kasiyahan namin ang makita kang masaya sa kaarawan mo,espesyal ang araw nato sa amin ng papa mo,dahil tinupad ng panginoon ang dasal namin na gumaling ka at makasama ng maraming taon,kaya kailangan gawin nating espesyal ang bawat taong lumipas.paraan na rin namin iyon ng papa mo ng among pasasalamat" masayang pahayag ng ina nya.

"sige po kong iyan ang makakapag-pasaya sa inyo,maraming salamat po mama" ani ko at niyakap ito ng mahigpit.

" ang layo naman ng tingin mo,hinde ko maabot" mabirong sabi ni Leo na kinagulat ni anna dahil hinde man lang nya ito napansin.

si leo ang nobyo ni anna.mag iisang taon na ang relasyon nila.bukod sa gwapo ay mabait ito at maginoo.katangiang nagustuhan nya sa nobyo.ang totoo ay matagal na syang may gusto dito simula elementarya pa lamang sila.

inilihim nya ito at itinago wala syang pinagsabihan ni isa.kahit magulang na dahil nahihiya sya.

kaya nagulat sya ng umamin itong may gusto sa kanya.walong buwan sya nitong niligawan bago nya sinagot.

" kanina ka pa ba dyan?

" oo medyo" sagot nito at ngumiti.

" umalis na ba ang mama mo? tanong nito nito na kinatango nya.

" wag kang mag alala nandito lang ako parati sa tabi mo,hinde kita pababayaan" paninigurado nito sa kanya.

" salamat leo ha" nakangiting tugon nya.

" wala kang dapat ipagpasalamat mahal kita, at ayaw kong nakikitang malungkot ka"