Ian’s POV
For the very first time in my life bumili ako ng napkin. Si ate di ako mapabili pero sya, isang utos lang. Kung hindi lang talaga malayo at nakakalakad sya, lalabas ako ng kwarto at bahala syang bumili.
And Kahapon lang muntikan syang malaglag sa hagdan, buti na lang at nasalo ko sya. It was my fault. Actually, si nu shoot ko yung pinag balatan ko sa basurahan kumapos. Tinamad akong damputin mamaya na lang pag aalis na ko.
Mahilig ako sa aso, nag alaga ako ng isa non, si oreo. Di rin tumagal at namatay. Simula nung namatay sya ayoko ng mag alaga. Masakit.
Tatayo na ko ng biglang nadulas si fem. Buti na na lang at naagapan ko. Di ko talaga alam gagawin kung sakaling malaglag sya.
So clumsy little girl. Hindi ko alam anong meron dito sa babaeng to at lagi na lang na aaksidente.
Ngayon naman, ayan. sa PE. Nakita kong sinadyang banggain sya ni jana.
Para syang batang maliit na kelangan bantayan kase anytime ma aaksidente sya. Hindi naman ako nakabantay at naka alalay o nasa likuran nya lagi para mailigtas sya.
Sa higaan ko na sya pinag pahinga. Gusto ko sanang humiga lumabas na lang ako at nag lakad lakad. Wala din kaming training ngayon.
Nag vibrate yung phone ko.
“Pumunta ka ng gym ngayon”
Tumakbo na ko papunta ng gym. Nadatnan ko don ang buong team ng basketball.
“sya ba ang papalit saken” di ko klala kung sino sya pero mukhang galit sya saken
”jac, hindi ito labanan ng captain ball. School naten ang nakasalalay dito. At kelangan ngayon manalo ang basketball. Si ian ang former captain ball ng Wenver highschool, sya ang papalit sayo ngayon season.”sabi ni glen.
“teka baguhan lang sya” apila ni jac
“kelangan manalo” nasagot ni glen. Ayoko ng away. Kung tutuusin kahit ano mang position ang ibigay saken. Tama nga si jac bago lang ako at isa pa di ko kilala ang mga ka team ko. Napakalaking adjustment para saken nito.
“hindi pa tayo tapos” bulong ni jac. I gave him a sarcastic face.
