CALL ME MAYBE ||texting||

3.0

Sana sarılıp omzunda sakinleşmek istiyorum artık

🎈🎈

Kantine bizimkilerin yanına indim. Üstümde bilinmeyenin hırkası vardı. İçine iyice sindim. Hayatımda ilk defa birisiyle öpüştüm ve bu çok iyiydi. Belki de kim olduğunu bilsem bu kadar yakın olmazdım ama bilmediğim için sorun yok. Yüzümdeki sırıtış bir türlü gitmiyor.

Bizimkilerin masaya geçip oturdum. Gökhan üstümü süzdü ve kaşlarını çattı. "Kanka büyük beden moda oldu ama bu kadar da büyük beden değil bea" gözlerimi devirdim sadece. Ona laf edemezdi. Pamir bana baktı ve sırıttı. "Kimin bu" omuz silktim. "Bilmiyorum" dedim. Hepsi birden bana bakmaya başladılar. "Ne demek bilmiyorsun" gözlerimi yukarıya kaldırdım ve ağzımı büzdüm.

"Hırkama laf edeni döverim ha. Seviyorum ben bu hırkayı" Koray güldü. "Hırkayı mı seviyon vereni mi seviyon belli değil" diyince masada ki Pamir ve Erva dışında herkes Koraya baktı. Tonrom bilinmeyen haklı mı acaba? Hepsi beni mi seviyor? Bir Pamir ilgilenmiyor hee. Ama ossun o da büyük bir kankam.

"Hayırdır ne bu sırıtış" Parsa baktım. Hayır yani sanane. Ben size işk defa birisiyle öpüştüğümü söyleyecek kadar mal mıyım?

"İlk defa birisiyle öpüştüm" 180 derece açıyla hepsi birden bana bakmaya başladırlar. Gülümsedim ve masadan kalktım. Yoksa hepsi bakışlarıyla beni yerin dibine sokacak. Sınıfa geçip sırama oturdum.

Bilinmeyen: Canıma garezin falan mı var?

Asu: Nidin?

Bilinmeyen: Sabah öptün kalpten gidiyordum. Şimdi sizinkilere seni öptüğümü söyledin. Çok yaşamam ben