ဟုတ္မွာပါေလ.....
အခုေတာင္ အဲ့ေကာင္မေလးသူ႔အနားေရာက္တာနဲ႔
ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ သူ႔ရဲ႕ယုန္သြားေလး ထြက္လာတဲ့အထိ ရယ္ျပေနသည္
ရပါတယ္....
စႀကိဳက္တည္းက ခံႏိူင္ရည္႐ွိေအာင္ ျပင္ဆင္ၿပီးသားပဲ
စႀကိဳက္တည္းက သူ႔နဲ႔လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး
ေမ်ွာ္မွန္းလို႔မရတဲ့လူလို႔
အတန္တန္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးေနရေတာ့
အခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ၾကံဳေတာ့
နည္းနည္းဝမ္းနည္းသြားရံုေလာက္ပါပဲ
" လာ...သြားမယ္ "
" ဟင္ "
Jimin က ႐ုတ္တရပ္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ
စာၾကည့္တိုက္မွ ေဝးရာကို ဆြဲေခၚေနသည္
ကြၽန္ေတာ္လဲ အမွတ္တမဲ့ဆိုေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ နဲ႔ပါသြားၿပီးမွ သတိရသည္
ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္းေတြအကုန္က်န္ခဲ့ၿပီ
" Jiminie ငါ့ပစၥည္းေတြ... "
" ထားလိုက္ "
" ထားလို႔မရဘူး "
Jimin လက္ကို ျဖဳတ္ကာ
စာၾကည့္တိုက္ထဲျပန္သြားလိုက္ေတာ့
အဝင္ဝမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔တိုက္မိသြားသည္
အ႐ွိန္နဲ႔ေျပးလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲ ဖင္ထိုင္ရပ္လဲၿပီး
တပ္ထားတဲ့မ်က္မွန္ဝိုင္းဝိုင္းပါ လႊင့္ထြက္သြားသည္
" နင္..နင္ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ "
" ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ေတာင္းပန္ပါတယ္ တဖြဖြေျပာၿပီး
မ်က္မွန္ကို ဝါးတားတားျဖင့္လိုက္႐ွာေနလိုက္သည္
" တကယ္ဘယ္လို လူလဲမသိဘူး ဒီေက်ာင္းမွာဒီလိုငတံုးလိုေကာင္မ်ိဳး႐ွိေသးသားပဲ "
တစ္ခုခုဆို မ်က္ရည္လြယ္တတ္တာေၾကာင့္ မ်က္ရၫ္ဝဲေနသည္ကို မနည္းမ်ိဳသိမ့္ထားၿပီး မ်က္မွန္ကိုသာ ႐ွာေနလိုက္သည္
" minyoung ဘာျဖစ္တာလဲ "
ဒီအသံ....
အခ်ိန္မ်ားရပ္တန္႔သြားသလို
လူတစ္ကိုယ္လံုး တုန္တက္သြားသလို
ရင္ဘတ္ထဲကအေကာင္ကလဲ တာဝန္ေက်စြာ ျမန္ျမန္ခုန္ေပါက္ေနသည္
