"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bahar'ın ağzından,
Gözlerimi yavaşça araladım. Bir süre kendime gelmeye çalışarak gözlerimi kırpıştırdım. Uyumadan önce burada Yavuzla birlikteydim. O yüzden başımı yan tarafıma çevirdiğimde onun olmadığını fark ettim.
Kendimi sabaha göre daha iyi hissediyordum. Hala halsizdim, boğazlarımda acıyordu ama biraz daha iyi olduğum kesindi. Yataktan ayaklarımı sarkıtarak oturdum ve elimdeki telefona baktım. Aradan çok bir süre geçmemişti. Bir saat kadar anca uyumuştum.
Kapının yavaşça aralanmasıyla görüş açıma Yavuz girdi. Ardından da elinde tuttuğu tepsi.
"Uyandın mı bir tanem? Bende sana bakmaya gelmiştim tam." diyerek odadan içeri girdi Yavuz. "Uyandım." diyerek ona cevap verdim. Yavuz cevabımın ardından odadan içeri girerek elindeki tepsiyi sehpaya bıraktı.
Ardından kapıyı örtüp yanıma doğru ilerledi. Avuç içini alnıma bastırarak birkaç saniye bekledi. "Ateşin düşmüş çok şükür." dedi mırıldanarak.
"Kendimi daha iyi hissediyorum, sayende." dediğimde gülümsedi. Ardından sehpaya ilerleyerek getirdiği tepsiyi eline tekrar aldı. "Bu çorbayı içtikten sonra daha iyi hissedeceksin."
Yatağın başlığına doğru yaslanarak Yavuz'u bekledim. Yavuz tepsiyi komodinin üzerine koyduktan sonra çorba kasesini eline aldı. Ardından biraz soğuması için kaşıkla karıştırmaya başladı. Çorbadan bir kaşık alarak ağzıma doğru uzattı.
Kaşlarımı çatarak ona baktığımda o da bana bakıyordu. "Bahar, alsana bak dökülecek şimdi." dedi yumuşak bir sesle. Dediğini yaparak kaşığı ağzıma aldım.
"Ben kendim içerdim, kendimi iyi hissediyorum." dediğimde Yavuz çorbadan bir kaşık daha alarak bana uzattı. "Ama ben yedirmek istiyorum sana. Hem sen hastasın, üzerine dökebilirsin."
Söylediği bahaneye gülerek uzattığı kaşığı ağzıma aldım. Kısa süre sonra çorbanın yarısını içtiğimde daha fazla yemek istememişti canım.
"Doydum artık." dediğimde Yavuz kaşlarını çattı. "Hiçbir şey yemedin ki nasıl doydun? Bak bu çorbayı içmezsen iyileşemezsin."
Söylediği şeyle istemsizce güldüm. "Niyeymiş o?" dedim alayla. "Çünkü bu çorbayı ben yaptım. İçine sevgimi, aşkımı kattım."
"Bu çorbayı sen mi yaptın?" dedim şaşırarak. Böyle yemek yapma yeteneği olduğunu hiç söylememişti bana. Onun hakkında bilmediğim bir şey çıkmıştı ilk defa.
"Neden bu kadar şaşırdın ki?" dedi Yavuz. Omuz silktim." Yemek yapabildiğinizi bilmiyordum mimar bey." dediğimde Yavuz güldü. "Hakkımda bilmediğin daha çok şey var doktor hanım."
Tek kaşımı kaldırarak merakla ona baktım. "Hm, öyle mi?" Yavuz başıyla onayladı beni. "Öyle."
Birkaç kaşık daha çorba içtikten sonra Yavuz getirdiği ilacı suyla birlikte bana uzatmıştı. Onları da içtikten sonra yatağa tekrar uzanmıştım. Yavuz tepsiyi mutfağa bıraktıktan sonra gelecekti.
