"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar'ın ağzından,
Hayat çeşitli sürprizler yapıyordu bize. Tanıdığımızı sandığımız insanları aslında tanımadığımızı anlıyorduk çoğu zaman. Yavuz. İşte benim tanıdığımı sandığım ancak tanımadığım insan.
Sevdikleri, sevmedikleri veya özelliklerinden bahsetmiyorum. Yıllardır ona başka bir gözle bakmadığım için tanıyamamış, bana olan duygularını hissedememiştim. Ya da ciddiye almamıştım bilmiyordum.
Yıllardır derken kaç yıldan bahsediyordu merak ediyordum. Bunca yıl benim yüzümden acı çekmişti, ben bilmeden hareketlerimle onu üzmüştüm. Ama yine de geçtiğimiz zamanlarda bunu bana itiraf etse cevabım olumlu olmazdı.
Ben onu arkadaş olarak görüyordum o zamanlar. Şimdiyse içimde ona karşı bir şeyler vardı hissettiğim. Etkilenme, hoşlantı ya da çok daha büyük bir şey. Ama bir ilişki için hazır mıydım? Hayır.
Hazır değildim, dünden sonra yavaş yavaş düzene giren duygularım tekrar altüst olmuş, bir kez daha hayal kırıklığına uğramıştım. Ben bir daha kırılmak istemiyordum.
"Bahar?" adımın seslenilmesiyle irkildim ve bakışlarımı bana seslenen Eylem'e çevirdim. Eylem oturduğum bankın boş yerine oturdu ve bana doğru baktı. "İyi misin diye sormuyorum, iyi olmadığın halinden belli."
Başımla onayladım onu. "İyi değilim Eylem. Dün yaşadıklarım, duyduklarım, bugün ki haberler."
"Buğra'nın orada ne işi vardı? Kim davet etmiş ki onu?" diye kendi kendine mırıldanan Eylem'e karşı omuz silktim bilmiyorum manasında.
"Eylem sana bir şey soracağım ama bana karşı dürüst olacaksın." dedim aklıma gelen soruyla. Eylem beni onaylayınca ona doğru dönerek gözlerine baktım.
Bana yalan söylemezdi biliyordum. Bunca yılda hiçbir yanlışını görmemiştim. Hatta Buğra'nın böyle bir insan olduğunu beni kaybetmek pahasına ilk andan söylemişti.
"Yavuz'un bana aşık olduğunu biliyor muydun?" dedim bir çırpıda. Eylem şaşkınlıkla bana bakınca bilmediğini düşündüm. "Sen nereden öğrendin?" diye sorduğundaysa yanıldığımı anladım.
"Biliyordun yani." dedim alayla. Anlaşılan bunu sadece ben bilmiyordum. Önüme dönerek bakışlarımı denize doğru çevirdim.
"Evet biliyordum. Herkes biliyordu Bahar. Yavuz'un sana olan davranışları, bakışları.. Hiç anlaşılmayacak gibi değildi."
Hiçbir şey söylemeden denize bakmaya devam ettim. Peki ben bana bu kadar kıymet veren bir adamı daha öncesinde nasıl fark edememiştim ki?
"Ben, ben nasıl fark edemedim bunu?" diye sordum Eylem'e bakarak. Eylemse gülümsedi. "Görememen çok normal Bahar, sen ona hiç o gözle bakmadın ki."
