Yasemin (Tamamlandı)

Timsah Göz Yaşı

"Bebegim benim bak Defne orada mutlu olacak emin ol, artık huzurlu olacak yeter annem ağlama ablan seni bu halde görsün ister mi?"

Yasemin gözlerini sildi yavaş yavaş iki gündür ağlamaktan haraboldu.
Çalan telefonunu Aras'ın dizinden kalkıp uzanarak aldı Hakan'ım arıyordu ve ne diyecegini bilmiyordu.

"Prensesim hayırdır artık telefonlarımıza da bakılmıyor unutulduk bakıyorum da"

Yasemin burnunu çekti ne diyecekti simdi abisine? Hakan birseylerin ters gittiğini anlamıştı kardeşi ağlıyordu.

"Yasemin ne oldu abim?"

Yasemin biraz daha burnunu cekti ağlaması biterse konuşacaktı.

"A-abi..."

Hıçkırık sesini duydu Hakan birseylerin ters gittiğini anladı ve içini korku sardı.

"Yasemin ne oluyor?"

"A-abi Defne... Defne öldü"

Bu gerçek canını çok acıtmıştı dili varmıyordu kaç gündür söylemeye.

"N-nasıl Yasemin anlamadım abim?"

Hakan duyduğu şeyi idrak edemiyordu Yasemin ise kendini toparlayıp anlatamıyordu.

"Gitti ablam."

Ve bir süre sonra telefon kapandi Yasemin öylece kalmıştı sakinleşene kadar agladı basında annesi de Aras da bekledi aglarken ağlarken sonunda uyumuştu.

"Hatice anne ben yatırim Yasemin'i sende yoruldun bütün gün istersen burada yat"

Hatice Hanım ayaga kalktı.

"Yok evladım sen birşey olursa beni uyandırırsın onu senden başkası sakinleştiremez"

Ardindan Hatice Hanım çıktı odadan Aras ise kucagına alıp battaniyenin içine yatırdı Yasemin'i.
Yasemin uyanır gibi oldu ve Aras'ın kolunu tuttu.

"Yanıma yat..."

Mayışıp gözlerini kapattı Aras ise yanına yatıp saçlarını okşadı öptü.

"Beni bırakmak yok Yasemin. Ben sensiz yaşayamam"

Yasemin başını salladı sersemce ve Aras'ın göğsüne sokuldu kedi gibiydi uykuya dalarken Aras kendine yasladı iyice elini yanağına koyup baş parmağıyla sevdi.

Sabahın ilk ışıklarinda Yasemin uyandı dün gecenin her saniyesine hatırlıyordu Aras'ın söylediklerini. Onu bırakacağından korkuyordu. Bu adam kendine aşıktı çok seviyordu başını Aras'ın boynuna koydu kokusunu alırken Aras boynundaki nefesi hissetti Yasemin'in öyle uyuyor olmasına gülümsedi.

"Ah kadın ah keşke azıcık sevsen beni"

Yasemin'in içi titredi bu sözü duyunca Aras'ı sevip sevmediğini bile bilmiyordu ki.

Aras onu uyandırmadan yataktan kalkmayı planlıyordu çünkü uyanınca çemkiriyordu. Ama Yasemin kalkacak gibi olduğunda mırıldanmaya başladı. Ve Aras kalkamadı çünkü birbirlerine yapışmış gibilerdi Yasemin biraz daha boynuna sokuldu.

Aras hala dün geceyi düşündü onun kendini bırakıp gitmesini. Elini çenesine koyup baş parmağıyla yanagını, dudaklarını yavaş yavaş sevdi Yasemin ise onun bu hareketiyle rahaylıyordu. Aras anlından öptü, saçlarından... Kokusunu içine çekti. Yasemin artık utanmaya başlamıştı mırıldanarak hareket etti sonra gözlerini açtı Aras onu uyandırdığını düşündü Yasemin doğrulup kaşlarını çatarak Aras'a baktı.

"Kucağınıza alsaydınız bey efendi"

Haydaaa! Aras cırlamasını dinlemeye hazırlanırken Yasemin yataktan kalktı ve banyoya geçti. Neydi bu simdi?