'Züleyha' Gibi...

Helalim Olur Musun?

👉 Sıralamada yükselmeme sebep olan herkese teşekkürler...😘
                     ✴✴✴
Gözlerimizi sabah ezanıyla açmak ne güzel bir nimetti böyle. Tahmin edildiği gibi tam da o vakitte uyanmıştım. Alışkanlık olarak bu saatlerde uyandığım için alarm kurmaya gerek duymuyordum. En sevdiğim vakit, sabah namazının olduğu vakitti.  Rabb'ime  en çok o zaman yakın hissediyordum çünkü. Gülümseyerek banyoya yöneldim. Özellikle soğuk suyla abdest alırdım genelde. Sevabı bol olsun diye. Yine aynı şekilde  abdestimi aldım. Ve huzura eğildim. Sanki bulutların üstünde gibiydim... İnsan bu görevi yerine getirince bu kadar rahatlıyordu...

Namazımı kıldıktan sonra saate baktım. Ben zaten yavaş yavaş hazırlanıyordum. Ancak yetişebilirdim. Yavaş adımlarla gardırobuma yöneldim. Siyah ve aşırı dikkat çekmeyen feracemi giydim. Petrol mavisi tonlarında olan eşarbımı taktığımda güne hazırdım.

Mutfağa gidip abim için kahvaltı hazırlamaya karar verdim. Öncelikle ocağa çay koydum. Dolaptaki kahvaltılıkları masaya dizip, iki yumurta kırdım. Her şey hazırdı. Hazırladığım sofraya gülümseyerek baktım ve çantamdaki telefonumu kontrol ettim. Hâre'den bir mesaj vardı.
Gönderen : Balım
Elif sana çok teşekkür ederim. İnan ki kıldığım bu ilk namaz kadar hiçbir şey huzur vermedi bana. Bu arada Allah namazını kabul etsin...

Gülümseyerek cevap yazdım :

Gönderen : MaviGöz
Senin de kabul etsin Hâre'm.  Teşekküre hiç gerek yok. Dediğim gibi bu benim en ulvi görevimdi...

Hâre'ye doğru yolu gösterdiğim ve güzel bir vesileye sebep olduğum için, kendimi çok huzurlu hissediyordum.
Bayağı bir zaman geçmişti. Abimi uyandırmalıydım. Hızlı adımlarla odasına yöneldim. Tam kapıyı açacakken, abimin kapıyı açmasıyla bir adım geri gittim.

"Hii! Abi yaa... Korkuttun beni!"

"Abisinin bir tanesi... Ne yapıyorsun burada minik fare?"

"Kahvaltıya çağıracaktım... "

"Demek bu minik eller bana kahvaltı hazırladı. İşte şimdi gözüme girdin."

Sahte bir sinirle abime baktım.

"Ne yani? Kahvaltı mı beni değerli yapan?"

"Olur mu hiç? Sen her şeyden değerlisin minik farem. Emanetsin sen bana. "

"Öyle olsun bakalım."

Sofraya büyük bir iştahla kurulan abime gülümseyerek baktım. O benim hem ailem, hem annem, hem babam, hem abim, kısaca her şeyim olmuştu... Bu yüzden sürekli onun için kız bakıyordum. :)) Ne yani? Abime kız bakmak suç mu? ;) O benim en değerlimdi ve en güzelini hak ediyordu.

"Abiciğim..."

"Bu sesi tanıyorum Elif... Çıkar ağzındaki baklayı..."

"Şeyy... Biliyor musun Hâre de namaza başlamış."

"Hangi Hâre?"

Abi, kaç tane Hâre var benim tanıdığım?"

"Bu doğal bir şey değil mi Elif? Zaten bu onun görevi..."

"Sence Hâre nasıl bir kız?"

"Boşuna uğraşma minik fare. Hâre ile aramızda yaş farkı var. Ve ben nedense o kıza bir türlü ısınamadım."

Üzgün bir şekilde suratımı astım. Neyi vardı sanki kızın? Hem nasıl aşıktı abime... Bu iş burada bitmez Emre Bey..!

"Abi ben kalkıyorum. Okula yetişmem gerek."