DARKNESS WITHIN SERIES 1: THE FEARLESS QUEEN(Completed) Unrevised Version

TDWM28: TUMULTUOUS WORLD

JANE POV

     Habol hininga akong nakatingin kay Darius, samantala si Xe naman ay galit na nakatingin sa kanya.naramdaman ko ang kaunting pagbaon ng kuko niya dahilan para mapasinghap ako at mukang na kita ito ni Xe.

    In a blink of an eye Darius hit his back at the wall.he groaned,Kita ko rin ang panghihina niya dahil sa natamo niyang pinsala kanina ng maglaban sila ni Xe.

"X-Xe..."I weakly said,nilingon niya ako at ang kaninang galit sa mata niya ay napalitan ng pag-aalala at takot.

    For the first time,I felt a warm liquid spilled on my cheeks. I cried not because I'm sad or scared,I cried of relief that Xe is okay.

"Jane"I one swift move his now hugging me at nawala kami sa kuwartong kinasasadlakan namin kanina.

   Bago pa ako makapag salita ulit ay napapikit ako before I lost my consciousness because of tiredness. Everything went black.

   Being trap in this tumultuous world is hard and risky.I know all people says, Vampire are not real but I don't believe them.why? because their is no stories about them if they are not real, right?

   Now,I proved that they are all real and one of them is my husband.

   I slowly opened my eyes.unang bumungad sa akin ay ang maliit na chandelier sa kuwarto namin ni Xe. Unti-unting nagloading ang utak ko na parabang Isa itong computer na nag malfunction at bago lang naayos.

    Napabangon ako ng malala ang lahat.shit! Automatic na napahawak ako sa leeg ko ng maramdamang may bandage ito.yeah right,nasugatan pala ako.

    Napadako ang tingin ko sa Terrace ng mapansing bukas ito,Gabi na pala.tumayo ako at lumapit doon only to find out na nandoon si Xe.

   Hindi siya lumingon o nagsalita kahit alam kong naramdaman niya ang presinsya ko, perks of being a vampire.tumabi ako sa kanya at napatingin sa kalangitan,I remain silent dahil hindi ko alam ang sasabihin ko.

   I look at him,I can sense that he's tensed. I smiled bitterly. "Sabihin mo..."napatingin siya sa akin ng magsalita ako.

"... bakit mo ako dinamay sa magulo mong mundo Xe?I need an explanation kung anong papel ko sa buhay mo at pinilit mo akong pakasalan ka,na alam mong..."I paused and look away "...I'm not suitable to be your wife"

   Hindi ako tanga at bobo para hindi malaman ang rules and law's ng gaya nila,I admire their kinds even other creatures like Wolf and etc.marami akong Alam sa kanila kahit pa ang iba sa mga nabasa ko ay gawa-gawa lang.

   Pero Isa lang ang sigurado ako, humans and Vampire are not meant to each other.gaya nalang ng sinasabi ng parents niya and that's explain how they are look so young kahit may anak na.

"You are my other half Jane"napatingin ako sa walang emosyon niyang mukha

"My mate and my weakness"tumawa ako ng pagak.

"You just marry me for your own, don't you?dahil kung hindi ako nasa tabi mo at may mangyari sa aking masama ay mapapahamak ka diba?"kumirot ang puso ko dahil sa mga salitang lumabas sa bibig ko.

"Yun yung sinabi mo noon na iyo ako at kailangan mo ako Tama?"isang emosyon ang dumaan sa Mata niya pero hindi ko alam kung ano Yun o sadyang ayaw ko lang malaman.

   Tumalikod ako at nag simulang maglakad pero napahinto ako ng ikulong niya ako sa bisig niya.

"Let me go Xe"

"I can't tell you all my reasons because I wanted you to be safe, Jane. I can't risk your life because of my selfishness"padabog kong inalis ang braso niya bago humarap sa kanya.

"Your risking my life since you marry me Xe,naisip mo ba Yun? selfishness?yes! you are selfish!Xe"naramdaman ko ang pagpatak ng butil ng luha ko sa pisngi.i wipe it.

"Just give me space Xe,I need to think"agad akong lumabas sa kuwartong iyon at dumretso sa rooftop kung saan may helipads,pumwesto ako malayo doon.

   Ngayon lang sumakit at sumikip ang dibdib ko na parabang sasabog na ito ano mang oras dahil sa halo-halong emosyon na naramdaman ko ngayon.

     my heart is aching at parang gusto kong sumigaw sa sakit. Unti-unting pumatak ang luha sa mata ko, napatawa ako ng pagak. I'm crying because of him,I promise to my self na walang sino man ang pwedeng magpaiyak sa akin kahit pa may mamatay sa pamilya ko.kaya kahit sa libing nila mama ay hindi ako umiyak,I remain strong and cold that time even it's hurt seeing your parents grave.

   Wala nga akong kinakatakotan but that doesn't mean na hindi ako nasasaktan emotionally. I'm still a human.may emosyon rin akong nararamdaman.

   Sinuntuk-suntok ko ang dibdib ko para kahit papano mawala ang paninikip.huminga ako ng malalim at napakit.ito ang unang besis na nakapaglabas ako ng sama ng loob,simula ng nabuhay ako dahil galit ang pinapairal ko pag naglalabas ako ng sama ng loob.

   Kinuha ko ang Cellphone ko sa bulsa sa suot kong dress. I dialed her number dahil hindi ito naka phone book sa Cellphone ko.

   Ilang ring lang ay sinagot na niya "yes?" A cold voice of her can shiver your spine but not me.

"Can we meet? Let ?I need someone to talk,I'm so down right now"tumingala ako sa madilim na langit. Their is no moon and stars in the horizon that make me sad more.

"This is the first time you've called me for that matter J even though you are so fearless and an impassive person that I've known" she firmly said, napabuntong hininga ako.

"I'm still a human being let ,I can feel hurt and I can cry also"

"Where is your two best friends?why won't you call them?"

"I don't want them to get involved, it's very risky and you know what I meant to say"lumamig ang boses ko ng banggitin ko yun.i heard her 'tsk'

"I can't really predict what's on your mind J, your unreadable." I chuckled at her "so?can we meet?"

"Okay,the usual place and don't forget to be aware of your surroundings.they may track you J and you know I want privacy" I rolled my eyes

"I know let, see yah"then I hung up.again napabuntong hininga ako bago umalis sa lugar nayun.

  I need to face her thou......