Mamaya na ang libing ni mira pero hindi parin nagpapakita si raven kaya napagdesisyunan naming puntahan siya sa dorm niya.

Nagdoorbell kami at ilang minuto bago niya binuksan ang pintuan. Napabuntong hininga lang siya saka umupo. Pumasok naman kami dahil iniwan niyang nakabukas ang pinto.

"Di mo man lang ba titignan kahit isang beses lang si mira?" di makapaniwalang tanong ko

"What for?" tanong niya

"Di ka man lang ba naawa doon sa bata?! Binuwis niya ang buhay niya para sayo pero kahit tignan man lang siya bago siya ilibing di mo magawa?" tanong ko

"What do you wanted me to do then? Do you want me to cry for her? To mourn for her death? Or do you wanted me to blame myself for her death?" malamig niyang tanong

"That's not what I meant! I want you to atleast say goodbye to her for the last time! That's the only thing you can do to show your gratitude to her for saving your life!" sabi ko

"If I did that will she bring back to life? Not right? So what's the use of doing that?" malamig na tanong ni raven

"Hindi ka man lang ba nalulungkot? Alam naming nasasaktan ka pero pinipilit mo lang itago. Okay lang naman maging mahina ka raven kahit pa minsan-minsan. Kami nga na sandali lang siya nakasama ay nasasaktan. Ikaw pa kayang matagal siyang nakasama! May mawawala ba sayo kung ipapakita mo samin na nasasaktan ka. Hindi ka naman namin huhusgahan" sabi ni lia

"I think you got me wrong. I'm not sad nor hurting. I don't feel anything. I don't have any emotions and I'm not saying it just because I wanted to look cool or I'm just being hard. Sa tingin niyo ba gusto ko na ganito ako? Na walang pakiramdam? Gusto kong malungkot, sumaya, magalit pero hindi ko magawa kasi wala akong nararamdaman. Hindi ko kaya. Buhay ako physically pero patay na ako mentally and emotionally. I'm death itself. I'm already too damaged to be fixed. I already accepted that. I already gave up so stop trying to fix me because it's all useless afterall. It's not like I wanted to be fixed at the first place" sabi ni raven na nagpagulat sa amin. Akala namin kaya niya sinasabing wala siyang nararamdaman dahil matigas lang talaga ang puso niya pero hindi pala.

The key for her to change is bring back her emotions. But how? How can we bring back the thing we didn't know how it lose to begin with?

"Raven" naiiyak na sabi ni lia

"Don't look at me with pity. I don't need it" malamig na sabi ni raven at akmang lalapit si zach pero pinigilan siya ni raven

"Don't. Don't come near me. Stay away from me, all of you. Ngayong alam niyo na siguro naman susuko na kayo. Sabi ko naman sa inyo diba? Mabibigo lang kayo sa akin. Yung pagkakaibigan na binibigay niyo sa akin kailanman ay hindi ko matatanggap at tatanggapin dahil hindi ko alam kung paano magmahal at magpahalaga ng iba kahit nga sa sarili ko eh hindi ko kayang mahalin at pahalagahan kayo pa kaya? Yung pagbabago na gusto niyong gawin ko wag niyo ng ipilit dahil hindi yun kailanman mangyayari" sabi ni raven saka ngumisi

"See? I'm a heartless person. I'm happy when the people around me die. All of them deserve to be in hell and die. I killed them mercilessly and I did that without even blinking and feeling remorse that's how heartless and cold-blooded devil I am" sabi ni raven habang nakangiti na para bang demonyo

Nanlaki ang mga mata namin dahil sa sinabi niya? What the f*ck?! She even killed her own adopted parents?

"Stop!! Kung sinasabi mo lang ito para sumuko kami. Please stop!!" nanginginig na sabi ni lia napatawa naman si raven

Magisch Academy: The Heartless PrincessWhere stories live. Discover now