Anarchy girl

Κεφάλαιο 26ο

Αφού τελειώσαμε έφυγαν και έμεινα μόνος μου με τον λουκ

Έλλης POV

Έχει περάσει σχεδόν 1,5 βδομάδα που έφυγαν τα παιδιά και δεν έχω επικοινωνήσει ακόμα με κανέναν τους. Ξερω υποσχέθηκα στον Τεο να είμαι δίπλα του στην πορεία όμως δεν μπορώ να φύγω. Δεν νιώθω έτοιμη να τα ξεχάσω όλα και να ξαναρχίσω από την αρχή με τον Τεο. Ξερω πως θα χρειαστεί να φύγω υποχρεωτικά γιατί σε λίγο καιρό αρχίζει η σχολή όμως έχω ακόμα 3 εβδομάδες για αυτο.

Άσε που έχω περνάω απλά υπεροχα. Έχω γνωρίσει πολλά καινούργια παιδιά και με την Χρύσα και τον στέφανο είμαστε σαν αδέλφια. Πριν κάποιες μερες η νονά μου μου πρότεινε κάτι το οποίο νομίζω ειναι αρκετά καλό σαν πρόταση όμως θέλει πολύ σκέψη για να πραγματοποιηθεί. Υπάρχει ένα πρόγραμμα για Έλληνες του εξωτερικού που πανε σε κολλέγιο της Αμερικής με υποτροφία για να σπουδάσουν οικονομικά. Δίνεις εξετάσεις βέβαια για αυτο και παίρνουν μόνο 50 παιδιά. Οπότε οι πιθανότητες είναι μηδαμινές όμως αξίζει να προσπαθήσω.

Βασικά αυτός είναι και ένας λόγος που αποφεύγω να μιλήσω με τα παιδιά στην Ελλάδα. Θέλω να πάρω μια απόφαση χωρίς να επηρεαστω από πουθενά. Θα δώσουν και ο Στέφανος με τη Χρύσα εξετάσεις για αν περάσουν εκεί.

Όσο περνάνε οι μέρες το σκέφτομαι όλο και πιο σοβαρα. Είναι μια μοναδική ευκαιρία και οι σπουδές στο εξωτερικό μετράνε πολύ για μια καλή επαγγελματική σταδιοδρομία. Αφήστε που θα ξεχαστώ κιόλας από όλους και από όλα. Όμως αυτό συνεπάγεται με τον χωρισμό μου με τον Τεο. Οι σπουδές είναι 6 χρόνια. Και αν αποφασίσω να δώσω εξετάσεις και περάσω δεν θα το πω σε κανέναν. Ούτε κάν στην Εύα.

Τεο POV

Σήμερα το βράδυ είναι η πορεία και η Έλλη δεν έχει γυρίσει ακόμα. Πλέον ειμαι σίγουρος πως δεν πρόκειται να έρθει. Μάλλον θα περνάει καλά εκεί στο Παρίσι και δεν θα θέλει να γυρίσει.

Η ώρα είναι 6 το απόγευμα και έχουμε πάει στην αποθήκη για να προετοιμαστούμε για την πορεία η οποία ξεκινάει στις 9. Η διάθεση μου είναι φανερά κατεβασμένη κάτι που έχουν καταλάβει τα παιδιά και έχουν πάρει το πράγμα πάνω τους. Τι θέλω να πω; τα κάνουν όλα εκείνοι και εγώ απλά κάθομαι.

Η Αλεξια ήρθε και κάθισε δίπλα μου και με πήρε αγκαλιά.

"Δεν θα έρθει" είπα βουρκωμενος

"Σσσσ ηρεμισε εχουμε ακόμα χρόνο μπορεί να φανεί" προσπάθησε να με καθησυχάσει όμως φαινόταν πως ούτε εκείνη το πίστευε

Η ώρα περνούσε βασανιστικά αργά και το βλέμμα μου ήταν καρφωμενο στη πορτα με την ελπίδα ότι θα την άνοιγε και θα έμπαινε μέσα

"Τεο πρέπει να φύγουμε ήρθε η ώρα" μου είπε ο Μάικ και εγώ του έγνεψα. Σηκώθηκα και  ακολούθησα τα παιδιά. Μόλις βγήκαμε από την αποθήκη φόρεσαν τις κουκουλες μας και τις μπαντανες μας και ξεκινήσαμε. Στη τσέπη μου είχα τη κουκούλα της Έλλης με την ελπίδα να έρθει.

Ξεκινήσαμε να περπατάμε ανάμεσα στον κόσμο μέχρι που φτάσαμε στο σημείο που συγκεντρωνόμαστε κάθε φορά.

"Λοιπόν ανά γίνει τίποτα συνάντηση πισω από τη Βουλή. Να έχετε του ασυρμάτους σας ανοιχτούς" είπα και όλοι έγνεψαν.

"Μόλις ο Τεο δώσει το σύνθημα ξεκινάμε να είστε προετοιμασμένοι" είπε ο Μάικ και χωρίστηκαμε. Πήγε ο καθένας στο πόστο του. Είχαμε συνεννοηθεί να τσεκάρουμε τη περιοχή πριν αρχίσουμε το οτιδήποτε.

Άρχισα να περιπλανιέμαι ανάμεσα στο κόσμο ψάχνοντας τη. Ήξερα πως δεν θα τη βρω όμως το μυαλό μού ασυνήδιτα την έψαχνε. Ειδα πολλές κοπέλες με κουκούλες όμως καμία δεν ήταν αυτή. Καμία δεν είχε τα μάτια. Το βλέμμα που έβγαζε φωτιές.

Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να πιάνει το δικο μου και αμέσως κατάλαβα πως είναι εκείνη. Δεν χρειάστηκε να γυρίσω να τη κοιτάξω για να επιβεβαιώθω. Θα καταλάβαινα αυτό το χάδι παντού. Γύρισα και την είδα. Φορούσε μια μπαντανα στα μαλλιά και μια στο πρόσωπο της. Μόνο τα μάτια της φαινόταν. Με αυτό το βλεμμα που μου έκαψε τη ψυχή

Χελλοου πεοπλουλ του γουοτπαντ

Τι μου κανετεεε

Άργησα λίγο να ανεβάσω σόρρυ

Αστέρι και σχόλιο

Spoiler: δεν έχω σκεφτεί ακόμα σόρρυ