peter'ın yanından apar topar ayrılıp arka bahçeye gidiyorum
gördüğüm ilk banka oturuyorum
gözlerimi kapatıyorum
tekrar onu hatırlıyorum
arabasıyla beni almaya gelmiş
arabaya binip onu öpüyorum
'öğrencilerine kötü örnek oluyorsun' diyor gülerek
'aşık olmanın neresi kötüymüş' diyorum ben de
bana öyle bir bakıyor ki o bakış canımı acıtıyor
YOU ARE READING
amnésie || starquill
Short Story'ay ışığına batmış karabiber ağaçları gümüş tozu gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar yaseminler unutulmuş tedirgin gülümser çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var çünkü ayrılık da sevdaya dahil çünkü ayrılanlar hala sevgili hiç bir anı tek başına ya...
