ara sokağa girince vakit kaybetmeden o neon tabelanın altına geçiyorum
gözlerimi kapatıyorum
o adamı aklıma getiriyorum
'bir rakunun mu var yani' diye sorduğum geliyor aklıma
yine bu tabelanın altındayız
'ismi rocket ve en sevdiği şey bahçemdeki ağacım' diyor gülerek
sesinin ne güzel olduğunu düşünüyorum
başka bir şey hatırlayamazken eve gidiyorum
YOU ARE READING
amnésie || starquill
Short Story'ay ışığına batmış karabiber ağaçları gümüş tozu gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar yaseminler unutulmuş tedirgin gülümser çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var çünkü ayrılık da sevdaya dahil çünkü ayrılanlar hala sevgili hiç bir anı tek başına ya...
