Timeless

2.

Toen ik wakker werd, zag ik eruit als een wrak, het 'feestje' was gezellig en ik ben tot laat gebleven. Maar helaas moest ik nu toch echt gaan, Charlotte , het tijdreizende nichtje, moest ook gaan, ook al was ze 'misselijk'.

Het misselijk zijn was een groot teken, dan zou ze een tijdsprong kunnen gaan maken, wat tot nu toe nog niet is gebeurt.

De schooldag verliep langzaam, eerst geschiedenis van meneer Whitman. We zouden onze proefwerken terug krijgen.

"Charlotte, erg goed gedaan! Een 9 voor jou!'

Een nep-verbaase "O" kwam uit de mond van Charlotte, ze kreeg bij elk vak een goed cijfer. Meneer Whitman kwam bij onze tafel.

"Mevrouw Sheperd en mevrouw Hay, prima! Een 8!"

De voorbereiding van Leslie en mij was vooral eigenlijk films kijken van Elizabeth de Eerste, maargoed.

De 'knappe' meneer Whitman liep verder. Elk meisje vond hem knap, met uitzondering van Leslie en ik. Wij noemden hem 'Het eekhoorntje.' Vanwege zijn mooie bruine ogen, dat was het enige mooie aan hem. Hij was erg jong, dus elk meisje viel op hem, vooral Cynthia Dale, een best populair meisje. Maar natuurlijk ontkende ze alles. Mijn gedachten werden verstoord door de stem van meneer Whitman.

"Ah meneer Tomlinson...."

Ik hoorde wat gekraak van papier dus blijkbaar gaf hij het papier aan hem.

"WAT?! Een 5.5!? Meneer, dat vind ik discriminatie. U mag mij geen lager punt geven omdat ik een jongen ben!" hoorde ik Louis zeggen.

Ik draaide om en zag meneer Whitman het papier pakken, en openslaan.

"Elizabeth de Eerste was zo woest lelijk, dat ze geen man kon krijgen. Daarom werd ze door iedereen de lelijke maagd genoemd." las meneer Whitman voor.

"Ja kom op zeg! Dat klopt ook toch gewoon?!" verdedigde Louis zich. "Kijk nou naar die koeienogen, die strakke kop, en vooral dat geschifte kapsel!"

"Misschien was dat in die eeuw wel heel erg hip." zei meneer Whitman, het papier terugleggend op de tafel.

We waren met de klas een keer naar een museum gegaan en daar hingen wat schilderijen van haar, dus daarom wist Louis dat.

~*~

Ik liep terug naar mijn kantinetafel, net mijn bord met eten gehaald (aardappelpuree, worstje, groene geleipudding en blikje ijsthee) toen ik het gevoel voor het eerst had.

Het gevoel alsof je op het hoogste punt van een achtbaan zit, en dan naar beneden gaat. Dat gevoel maakte me dat ik mijn bord aardappelpuree over mij heen gooide (perongeluk.) Iedereen staarde naar me, en Leslie Niall kwamen aan rennen en hielpen me met opruimen, terwijl ik ook de vlek van mijn mosterdgele bloes van het schooluniform afpoestste. Je zag het niet zo goed maar toch wel weer een beetje. Dus knoopte ik mijn vestje wat dicht.

"Maakt niet uit,' fluisterde Niall. "Dat spul smaakt toch al alsof ze de grond er mee hebben aangeveegd, je kan mijn portie ook over je heen gooien als je wilt."

[A/N NIALL! Voel je je wel goed! Eten weggeven?]

Toen we opstonden moest Cynthia weer nodig commentaar geven.

"Och moet kleine Chelsy'tje weer met haar eten spelen? Kom alsjeblieft niet naast me zitten!"

"Alsof ik dat al van plan was." mompelde ik.

Helaas heb ik al meerdere incidentjes zoals deze gehad, mijn geleipuddinkje vloog uit het bakje, in de pasta Carbonada van een eerste jaars. Liet mijn dienblad van tafel vallen, en moeten we maar stil zijn over al die keren dat ik mijn stropdas in het eten heb gedoopt.

Maar bij alles van dat, voelde ik me niet misselijk.

~*~

De volgende les was Engels, ook al van meneer Whitman. Hij liep door de klas en legde wat uit, totdat hij zich omdraaide om terug naar zijn tafel te lopen en Charlotte te zien.

"Charlotte? Gaat het wel goed?"

"Alleen een beetje misselijk..."

Cynthia schoof een stuk opzij, voor het geval dat Charlotte moest kotsen, dacht ze waarschijnlijk.

"Oh cool, gaat ze zometeen verdwijnen?" zei Leslie van mijn andere kant.

Eigenlijk mochten we niet over het tijdreizen praten met iemand, maar ik heb Leslie en Niall in vertrouwen genomen en het toch gezegd.

We kenden al elkaar van jongs af aan, dus dit was ons vriendengroepje, Leslie, Niall en ik.

"Chelsea? Zou jij zo vriendelijk willen zijn om Charlotte naar huis te begeleiden? Ja?"

Ik knikte en fluisterde naar Niall en Leslie:

"Ik app jullie nog wel!"

Zodra we uit het lokaal stapten, werd Charlotte wat rustiger en haastte totaal niet. Ik drong aan maar ze wilde zelfs nog spullen uit haar kluisje gaan halen. Maar ik dwong haar om mee naar huis te gaan. En zocht het krijtje voor de sprong......

-------------------------------------------------------------------------------------------

A/N Hooii iedereen!

Dat van dat krijtje word later nog wel uitgelegd, maak je maar niet druk, en ja! Dit is eindelijk het hoofdstuk waarin Niall en Louis in voorkomen!! Yeaaass! Harry ontmoet je wat later in het verhaal, net zoals Liam, maar je verwacht niet welke rol hij heeft, ook waarschijnlijk niet van Zayn....

Maarja, ik heb al een paar reads waar ik echt blij mee ben, maar daar houd het ook bij op!

Dus vote alsjeblieft, en volg misschien wel, want ik ga nog een derde verhaal posten, over paar weken, als dit wat verder is, want nu schrijf ik er 2 tegelijkertijd :$ handuuugg!

Naja

xxxx Anna