His Mistakes...

37. Mangangamusta..

Napapikit ako ng mariin.

Staying here with Terrence is not freaking okay!!!

Hindi ko alam ang gagawin ko. I am nervous as hell!

Parang mas gusto ko na lang na lamunin ako ng lupa ngayon din.

Gusto kong umalis bago pa ako maabutan ni Terrence dito pero nakokonsensya naman ako na iwanan sila Jasper.

Ughrrrr...anong gagawin ko?!

Palakad-lakad ako habang tumatanaw sa bintana ng kwarto.

Umaasa na baka makatulong ang tanawin sa pagdedesisyon ko.

Nanlaki ang mga mata ko nang pumihit ang door knob ng pinto. Shit. Hindi ko pa talaga nailock?!!!

Great Janna!!!

He dashingly showed up. Darn it. Parang mamamatay na ako sa sobrang lakas ng pintig ng puso ko.

Sira ba ang elevator? Pansin ko kasi ang mabilis na pagtaas-baba ng dibdib niya na tila ba hingal na hingal siya.

Hindi ko maiwasang itaas ang paningin ko sa mukha niya.

His dark aura made my knees tremble. He landed his eyes on me too. At para na akong mababaliw sa mga emosyong pinipigilan ko.

"You're here."
I heard him took out a sigh. As if relieved or something.

"Uhmmm..p-paalis na rin ako."
Agap ko bago pa man niya dugtungan ng masasakit na salita ang una niyang pangungusap.

He grinned. And threw dagger stares at me. Bahagya ring tumaas ang kilay niya sa akin.

Pinigilan kong umatras nang makita ang paghakbang niya papalapit sa akin.

"Hmm..too fast. Why?" He leveled his face on mine.

Parang gusto kong pagsisihan na hindi ako umatras. Tuloy ay hindi ako makagalaw ngayon. Natatakot na baka magkadikit kami at ipagkanulo na ako ng tuluyan ng sarili ko sa kanya.

Ramdam ko ang pagtama ng mainit niyang hininga sa mukha ko at doble ang init na inihahatid niyon sa akin.

Parang sasabog na ang mukha ko sa init dahil sa hiya at pagkasabik na nararamdaman ko para sa kanya.

"I know you don't want me here. K-kaya..aalis na lang ako. I-I didn't know earlier that you'll be here. If I knew I wouldn't have come here. I'm sorry."

Dahil sa lapit niya ay kitang-kita ko kung paano mariing tumiim ang panga niya.

Ang maliliit niyang balahibo na pumapalibot sa mga labi at sa panga niya ay nakakapagpahina lalo nang tuhod ko.

He smirked. "Really?"

Lumapit pa siyang lalo sa akin at yumuko kaya sa pagkataranta ko ay napaatras ako pero na-out of balance kaya napakapit ang isa kong kamay sa balikat niya habang ang isa ay sa bandang dibdib niya.

"Fuck it!" Marahas niyang singhap.
Pumikit pa siya at tila ilang segundo munang kinalma ang sarili matapos akong itayo nang maayos.

Tila ba diring-diri siya na nagkadikit kami.

"Bakit hindi ka pupunta kung nandito ako, Janna?"

Parang piniga ang puso ko sa lamig ng pagkakasabi niya sa pangalan ko.

"You're avoiding me?"

"You don't want to see me?"

"You're scared?"

"Why?"

Sunud-sunod ang tanong niya habang nakatutok ang mga mata niyang nang-uusig sa akin.

Umiling ako. "I should go."
Tumalilis ako at dadamputin na sana ang gamit ko pero pinigilan niya ako sa palapulsuhan ko.

"Tell me why, Janna.." Bahagyang bumaba ang tensyon sa boses niya.
Buong atensyon niya ngayon ay nasa akin. Tila ba may inaasahang eksplenasyon.

Hindi niya pa rin ako binibitawan.
Sinalubong kong muli ang tingin niya pero shete..parang babagsak na ako anumang oras dahil sa epekto niya sa akin. Kung hindi niya lang ako hawak..Baka tuluyan na akong napaupo sa sahig.

"Terrence...please.."
Iniiwas ko ang tingin ko.

I can feel my tears forming already.

He cursed.

"So you really don't want to see me huh?"
Akusa niya.

Ayan na naman ang nang-uuyam niyang tono sa akin.

It's hurting me so bad.

"Because I know how much you hate me!" Piksi ko.

He laughed mockingly. "You still really don't have any idea hmm..."

He forcely touched his hair.
And looked at me..and then shook his head..

Anong ibig niyang sabihin?!

"If I wouldn't hate you right now..would you want to see me?"
Biglang mahina ang boses niyang tanong.

Kumunot ang noo ko sa tanong niya.
"Ha?"

"Don't answer me with questions too, Janna." He demanded.

Kung hindi siya galit ngayon? Iyon ang nasa pangungusap niya..Ibig sabihin galit talaga siya sa akin?

Oh of course Janna! Sinong matutuwa sa ginawa mo?!

I can't help but mock myself.

He held my chin up.

"Look at me and answer me." He repeated.

"Mangungumusta ako sa'yo..kung hindi ka galit sa akin. I would want to hear stories from you. I would-" hug you..and hold your hand tightly..I would want to spend every seconds with you--- Gusto ko sanang idugtong.

Pero may bumara sa lalamunan ko habang nakatitig sa mga mata niya.

I'm drowning in his eyes..

Pagak siyang tumawa. "Damn. You really have the guts huh?!"

"You would what? Ask me how I've been?! What do you think I'd answer with that question? Hmm?"

His cold stare pinched my heart.

Iyon talaga ang gusto kong gawin. Iyon ang gusto kong eksena sana namin sa muli naming pagkikita.

Ang kamustahin siya..

Kasi kahit iyon man lang sana..

Iyong makausap ko man lang sana siya ng civil..malaking bagay na para sa akin.

Pero malayo iyon sa nangyayari ngayon.

Ano nga kaya ang posible niyang sagot sa akin kung sakaling tatanungin ko siya nun?

Sa mga nakita kong photos nila ni Sam..nahuhilaan ko na ang sagot.

My heart aches too much at that thought.

"Of course you'd tell me how great you've been...with Samantha."

Pumatak ang luha sa pisngi ko.

Natigilan siya sa sinabi ko. Sinamantala ko iyon para makuha ang gamit ko at makalabas na ng pinto.