Kendi Kutup Yıldızını Bul

KKYB-1

''Her şeyi açıklayabilirim Armin.'' dedi üzerindeki kızı iterken.

Bir yandan da üzerine pantolonunu giyiyordu. Bir yanım  Eymen'i dinlemek istiyordu bir yanımsa eğer onu dinlersem ne olursa olsun affedeceğimden onunla muhattap olmayı reddediyordu.

Gözlerime gelen yaşları geri itip başımı kaldırdım. Olanlara hala inanamıyordun. Eymen ve başka bir kız? Kolyemi düşürdüm diye geldim ve gördüklerim fazlasıyla yetti. Daha 1 saat öncesine beraber gülüp gözümüzün içine bakıyorken.. Yalan mıydı tüm bunlar? Hissettiklerim , bana söylediği onca  laf yalan mıydı?

Şaşkınlığını hala üzerinden atamamış kıza tiksinerek baktım. Tabi nerden bilecekti ki yattığı adamın sevgilisinin pat diye geleceğini? İkisinin de kıyafetleri etrafa savrulmuştu. Şuan verebileceğim en iyi cevap susmaktı.

Üzüldüğümü başkalarının görmesini istemezdim zaten. ''Düşündüğün gibi değil, Armin''dedi. Hala hangi yüzle konuşuyordu bu?  Nasıl bu kadar kör olabilmiştim? 

''Eymen'' dedi yataktaki kız bağırarak. Eymen ona iki saniyelik bir bakış attı. Sanırım bu susması içindi. Işe yaramıştı ama yine de bakışlarından başka bir şeyler olduğu seziliyordu.

''Armin beni dinlenen gerek. Suratıma bak." dedi çenemden tutup başımı kaldırırken. Daha fazlasına izin vermeden göğsüne vurup , "Gördüklerime mi inanayım söyleyeceklerine mi ? Pembe dizilerden farkımız kaldı mı şu 2 saat içinde Eymen? Hala gözümün içine bakıp iki kelime soyleyebilecek misin ?"

Ağzını açmıştı ki onu durdurdum. "Ben böldüm sizi kusura bakmayın. Sakın peşime gelmeye yeltenme. " deyip hızlı adımlarla kapıya yöneldim. Arkamdan çarpıp arabama koştum.

Görüşüm bulanıklaşırken direksiyonun başına geçtim. Kapının sesini duymamla Eymen'i bana doğru gelirken gördüm. Boşta duran ayağımla gaza bastım ve o görüş alanımdan çıkana kadar da yavaşlamadım.

Ben bunu haketmemiştim. O kız ve Eymen aklıma geldikçe biraz daha gaza basıyordum.O anki şaşkınlığımla kolyemde orada kalmıştı. Babamın bana aldığı kolye..

Şuan gittiğim yol kaçışı olmayan bir yoldu. Bir tarafı uçurum bir tarafı orman. Çalan telefonumun sesiyle kendime geldim. Eymen arıyordu. Reddettim. Tekrar aradı tekrar reddettim. Böyle böyle beş defa daha aradı.

Yol bomboştu ve çok sessiz. Yine bu sessizliği bozan telefonum zil sesiydi. Yine reddedecekken arayanın Kutay olduğunu gördüm. Kutay beni anlayan tek insandı. Aileydik biz, iki kişilik. Kimse aramıza giremezdi.

Arabanın hızını biraz yavaşlattım. Daha fazla bekletmeyip aramayı cevapladım. Hiçbişey demeden onun konuşmasını bekliyordum. Normalde telefonu açar açmaz Kutay'a bişey anlatmaya çalışan ben şimdi susuyordum. 

Tedirgin olmuş olacak ki ''Armin?'' dedi sorarcasına. Gözümden düşen bir damla yaşı da sildikten sonra ''Efendim Kutay'' diyebildim. Keşke yanımda olsaydı da ona sarılıp ağlayabilseydim. Sadece onun yanında ağlardım zaten.

''Armin sorun mu var?'' dedi.''Eymen'in beni aldatması dışında bi sorun yok'' dedim. Sesim biraz yüksek çıkmıştı. ''Bir dakika Eymen seni mi aldattı?'' diye sordu şaşkın olduğu belliydi. Kutay, Eymen'i sevmezdi sırf benim için katlanırdı ona.

''Evet Kutay'' diyebildim hayal kırıklığıyla.''  Belki yan..' sözünü kesip bağırmaya başladım. '' Hayır Kutay yanlış falan anlamadım. O beni aldattı'' dedim. Tekrar ağlamaya başlayarak. Tüm duygular harmanlanıp vücudumda tepki buluyordu sanki. Öfke , hüzün , pişmanlık..

''Armin sakin ol..'' diye başladığı cümlesini çığlıklarımla kestim. Bomboş yolda önüme koşarak birisinin çıkmasıyla direksiyonu sağa kırdım. Tekrar yola dönmeye çalıştım ama başaramadım. Yuvarlanmadan dolayı  ön cam kırılmıştı. Ve başımı sayısız kez vurmuştum.

Elimi başıma götürdüğümde kanadığını gördüm. Bağırışlarım devam ediyordu.''Kutay yardım et'' diye bağırdım arabayı kontrol etmeye çalışırken. Hava yastıkları patlamıştı iyice sıkışıp kalmıştım. Araba dursa bu daha kolay olabilrdi ama engelleyemiyordum.

''Armin nerdesin ve ne oluyor?'' diye bağırdı Kutay.Ne diyeceğimi bilemedim sonra kendimi toparlayıp cevap verdim. ''Nerede olduğumu bilmiyorum Kutay ama şuan arabadayım ve uçurumdan yuvarlanıyorum'' diye bağırıdm acıyla. 

Araba şiddetle yere çakıldı. Ve o an ki acıyla''Ahh' diye bağırdım.Araba perişan haldeydi. En önemlisi ben buradan nasıl kurtulacaktım? Kutay bana bişeyler söylüyordu ama anlayamıyordum. Midem bulanmaya başlarken  canım eskisi kadar da acımıyordu artık. Bacaklarımı hissedemiyordum ve telefonu elimde zor tutuyorum. 

Telefon elimden düştü. ''Kutay'' diyebildim aciz bir şekilde. Ve gözlerim kapanmaya başladı. Direniyordum ama gözlerimi açamayacak kadar hissizleşmiştim. Birilerinin beni bulması umut ederken gözlerim kapandı.

HİKAYE HAKKINDA OLUMLU-OLUMSUZ YORUM ATAR MISINIZ? BU İLK HİKAYEM BİRAZ ACEMİ OLABİLİRİM. KAPAK TASARIM ''İANİSMYDRUG''A AİTTİR. KENDİSİ BENİM YAKIN BİR ARKADAŞIMDIR. BÖLÜMÜYAZMAMA YARDIMCI OLDUĞU İÇİN DE TEŞEKKÜR EDERİM. DÜŞÜNCELERİNİZİ OKUYABILIRSEM SEVINIRIM :**

Multemedia da Armin var :)