Anarchy girl

Κεφάλαιο 7ο

Έβαλα ένα τζιν σορτσάκι και ένα λευκό τιραντακι και μόλις άκουσα τη κόρνα του κατέβηκα κάτω. Μπηκα στο αμάξι και ξεκινήσαμε. Παρόλο που ήξερα ότι δεν θα μου απαντήσει ρώτησα

"Που πάμε?"

"Στο νεκροταφείο" μου είπε και δεν μίλησα. Παραξενευτηκα αλλά δεν είπα κάτι. Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι λίγο να πάω στις 4 τα ξημερώματα στο νεκροταφείο αλλά εντάξει.

Φτασαμε και αρχίσαμε να περιπλανιομαστε ανάμεσα στους τάφους. Ξαφνικά τον είδα να σταματάει μπροστά από έναν μεγαλοπρεπές τάφο που πάνω είχε τη φωτογραφία ενός κοριτσιού το οποίο μου έμοιαζε πολύ. Έχει καστανοξανθα σπαστά μαλλιά και γαλάζια μάτια ακριβώς όπως εγώ. Δίπλα έγραψε Αναστασία Ιωάννου ετών 16.

"Ήταν ο πρώτος μου ερωτας. Γνωριζόμασταν από παιδιά και πάντα λέγαμε ότι όταν μεγαλώσουμε θα παντρευτούμε. Χαχα τραγική ειρωνεία. Ούτε τον έρωτα μας δεν προλάβαμε να ζήσουμε. Την αγαπούσα περισσότερο από την ίδια μου τη ζωή. Ήταν όλος μου ο κόσμος. Σήμερα κλείνει 4 χρόνια από το θάνατο της. Όταν έγινε ότι έγινε με τους γονείς μου που με έδιωξαν από το σπίτι ήταν εκεί δίπλα μου να με στηρίζει. Εκείνη με παρότρυνε να συνεχίσω το σχολείο για να έχω ένα σίγουρο μέλλον. Ακόμα και με ένα απλά κωλόχαρτο αποφοίτησης το οποίο τελικά δεν πήρα ποτέ. Ήταν καλοκαίρι και είχαμε τελειώσει τη 1η και θα πηγαίναμε 2α λυκείου. Είμασταν με τη μηχανή και είχαμε πάει στη θαλασσα. Ήταν η μέρα που μου είπε πρώτη φορά ότι με αγαπάει. Και η τελευταία. Στο γυρισμό έπεσε πάνω μας ένας μεθυσμένος με το τζιπ του. Μας παράτησε αβοήθητους και έφυγε. Όμως κατάφερα και συγκράτησα τον αριθμό των πινακίδων του. Την έβλεπα να πεθαίνει και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Να τη βοηθήσω να ζήσει. Ήρθε το ασθενοφόρο και μας πήρε. Ένα σίδερο από τη μηχανή είχε χωθεί στο στέρνο της και χρειάστηκε εγχείρηση. Πέθανε την ώρα την ώρα του χειρουργείου. Έχασα τη ζωή μου. Η καρδιά μου έσπασε σε 1000 κομμάτια. Ήμουν σε κατάθλιψη 2 χρόνια και τα παιδιά με βοήθησαν να το ξεπεράσω. Ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω το χαμό της. Οριστικά στον εαυτό μου να μην ξαναερωτευτω ποτέ στη ζωή μου. Και δεν μπορούσα. Όλες τις σύγκρινα μαζί της. Μέχρι που γνώρισα εσένα. Και όλα άλλαξαν. Μοιάζεται τόσο πολύ Έλλη. Όμως μόνο εξωτερικά. Εσωτερικά είστε τελείως διαφορετικές όμως δεν μπορώ να σας συγκρίνω. Είστε τόσο διαφορετικές και τόσο ίδιες ταυτόχρονα. Με κάνεις να γελάω όπως με έκανε εκείνη. Με κάνεις ευτυχισμένο όπως με έκανε εκείνη. Γι'αυτό απόμακρυνθηκε 1 βδομάδα από εσένα. Ήθελα να σκεφτώ. Ξέρεις δεν έχω πει σε κανέναν εκτός από τον Λουκ και την Αλεξια την ιστορία νε την Αναστασία. Και τώρα τη ξέρεις και εσύ. Όταν σε γνώρισα ήταν σαν το κομμάτι της καρδιάς μου που πεθανε μαζι με το θάνατο της να ξαναζωντάνεψε." Όσο μου έλεγε όλα αυτά δάκρυα έτρεχαν από τα υπέροχα του μάτια. Πρώτη φορά τον είδα έτσι. Ευαίσθητο, ευάλωτο. Δεν είπα κάτι τον πήρΑ απλά αγκαλιά και καθίσαμε έτσι αρκετη ώρα. Δεν ήξερα τι να πω. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να μου πει κάτι τέτοιο.

Από τη μέρα που τον γνωρισα τον ήξερα ως τον σκληρό ακαρδο αναρχικό που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Όμως σήμερα είδα ένα άλλο πρόσωπο. Και αυτό το πρόσωπο θέλω να βλέπω σε αυτόν. Το λόγια του με άγγιξαν. Όμως δεν κατάλαβα. Τι εννοούσε ότι μόλις με γνώρισε ενα κομμάτι της καρδιάς του ξαναζωντάνεψε; Και γιατί εφόσον δεν μοιαζουμε εσωτερικά δεν μπορεί να μας συγκρίνει; Πφφφ αυτός ο άνθρωπος θα με τρελάνει

Δεν είπαμε κάτι. Με γύρισε σπίτι και με χαιρέτησε δίνοντας μου ένα φιλί στο μέτωπο. Πλέον είχε ξημερώσει. Ανέβηκα πάνω και ένας γλυκός ύπνος με πήρε μαζί με τη σκέψη του

Χελοουυυυυ

Τι κάνετεεεε

Νέο κεφάλαιο

Πώς σας φάνηκε;

Βρε βρε ο Τεο μας

Περιμένατε εσείς τέτοια τροπή;

Φαίνεται ότι ένα μεγάλο love story υπήρχε πίσω από το όνομα Αναστασία

Αυτά από εμένα

Φιλακιααα😙😙😙