ลูกเลี้ยงจีมิน #KOOKMIN #JINV

15

     ดวงตาเรียวมองไปยังคู่โซลโมทของตัวเองที่กำลังเล่นกีฬาลูกหนังกับเพื่อนในสนามและส่งยิ้มไปให้ยามที่หมอกมองหาตัวเอง

การนั่งคอยหมอกออกกำลังกายและไปทานอาหารเย็นก่อนที่อัลฟ่าจะขับรถไปส่งเขาที่บ้านกลายเป็นเรื่องประจำของปาร์คจีมินไปเสียแล้ว

หากวันไหนที่เวลาไม่ตรงกันอาหารเย็นอาจจะถูกขยับเป็นอาหารเช้าหรืออาหารกลางวัน แต่สิ่งนึงที่หมอกทำสม่ำเสมอตั้งแต่วันแรกที่เขาตอบตกลงคบกันคือการไปรับไปส่ง

ถึงแม้ว่าจะยุ่งเพราะตอนนี้รุ่นพี่ที่เป็นโซลเมทขึ้นปี4แล้วแต่ทุกครั้งที่มีวันหยุดหรือเวลาว่างหมอกมักพาเขาไปทานข้าวนอกบ้าน หรือหาหนังสักเรื่องดูแก้เบื่อกัน

นับว่ามันเป็นสิ่งที่จีมินไม่เคยทำกับใคร และไม่เคยมีใครทำให้เขาได้มีมุมใหม่ๆ ความรู้สึกใหม่ๆแบบนี้

"หิวหรือยัง"

ฝ่ามือใหญ่วางลงไปบนเส้นผมนุ่มของรุ่นน้องพ่วงด้วยตำแหน่งโซลเมทของตัวเองและส่งยิ้มไปให้จีมิน

"นิดหน่อยครับ"

ปรางหน้าหวานเงยมองชายร่างกายสูงใหญ่ที่ยืนบังตัวเองจนมิดก่อนยิ้มตอบ เขาเห็นหมอกหันไปตะโกนคุยกับเพื่อนที่เคยเตะบอลกันก่อนหน้านี้สองสามคำก่อนชายหนุ่มจะหันมาหาเขาอีกที

"เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน เราไปรอที่รถนะ"

ฝ่ามือใหญ่ยื่นกุญแจรถยนต์ของตัวเองให้จีมินเพื่อให้รุ่นน้องไปรอตนที่รถระหว่างเปลี่ยนชุด ซึ่งโอเมก้าก็พยักหน้าและเก็บของเข้ากระเป๋าโดยมีเขาช่วยก่อนหมอกจะรีบไปชำระร่างกายเพราะกลัวว่าคนรอจะหิวเอาเสียก่อน

     เรียวขาสองข้างของเจ้าของร่างสีน้ำนมเดินทอดน่องมายังรถของหมอกซึ่งจอดอยู่ลาดจอดรถอย่างไม่เร่งรีบนัก

ขณะที่กำลังเอื้อมมือไปเพื่อเปิดประตูรถอาการหน้ามืดและใจสั่นก็ตีขึ้นมาจนจีมินต้องเซตัวไปพิงประตูรถประคองตัวเองไว้ไม่ให้ล้ม