"จีมินเจอโซลเมทของจีมินแล้ว"
ประโยคเย็นวันนั้นที่ลูกชายบอกว่าตัวเองเจอโซลเมทแล้วยังคงดังชัดในโสตประสาทของจองกุก ถึงแม้ว่ามันจะผ่านมาเป็นวัน สัปดาห์ และท้ายที่สุดมันผ่านมานานหลายเดือน
นานมากพอที่เวลาจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเขาและโอเมก้าเริ่มเปลี่ยนไป ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เด็กแก่แดดนั่นคุยกับเขาน้อยลง
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ปาร์คจีมินไม่ได้ให้เขาคอยไปรับไปส่งอย่างเดิม บางวันเขารู้มาว่าเด็กนั่นมีคนมารับและมาส่งแทนคนรถที่บ้าน
จองกุกเดาว่าคนคนนั้นคงจะเป็นโซลเมทของจีมิน
ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไร
ไม่ใช่ว่าไม่อยากตอบ
คิดว่ามันง่ายเหรอกับการต้องทำเป็นไม่รู้สึกอะไรเวลาเห็นคนที่เรารักเข้าใจเราผิดไปโดยที่เราอธิบายอะไรกับเขาไม่ได้
ใช่ เขารักจีมิน
ตอนที่ได้ยินคำถามกับน้ำเสียงสั่นๆของเด็กแก่แดดนั่นเขาอยากดึงตัวลูกชายมากอดแทบตายแล้วบอกว่าตัวเองรู้สึกยังไง
แต่เขาเคยบอกเอาไว้เอง ถ้าหากวันนึงจีมินเจอโซลเมทหรืออยากมีชีวิตเป็นของตัวเองเขาจะไม่ห้าม
ถ้าการที่เขาบอกรักและอธิบายความรู้สึกของตัวเองแล้วมันจะยิ่งทำให้เด็กนั่นผูกตัวเองไว้กับเขา เขาขอเลือกให้จีมินเข้าใจผิดไปแบบนั้นเสียยังดีกว่า
จองกุกไม่อยากใช้วิธีสารภาพความรู้สึกตัวเองเพื่อรั้งจีมินเอาไว้อย่างเห็นแก่ตัว ยังไงเสียคนที่ได้ชื่อว่าโซลเมทก็คงจะดูแลและเข้าใจเด็กนั่นได้มากกว่าเขา
YOU ARE READING
ลูกเลี้ยงจีมิน #KOOKMIN #JINV
Fanfiction"ผู้หญิงของคุณพ่อนี่ปากเก่งทุกคนเลยนะครับ...แต่ผมไม่เห็นมีใครปากเก่งจนทำให้คุณพ่อเสร็จได้แบบผมเลย"