Beautiful Bitch || Larry Stylinson.

22. Bölüm

23. Bölümü birine ithaf etmek istiyorum, kimler istiyor?

İyi okumalar!❤

~

Resepsiyonda çıkış işlemlerini yaparken Louis arabayi almaya gitti. Lobiye son kez gözatarak gezinin tüm anılarını zihnime tekrar kaydetmeye çalıştım. Dışarı adım attığımda Louis'in otel görevlisinin yanında olduğunu gördüm. Kalbim göğüskafesimin altında çıldırmış gibi atıyordu.

Midem de tatlı bir hareketlenme oldu.

Bay Ryan yolun kenarından Louis'i fark etti ve ona doğru hareket etti. El sıkıştılar, ikisi de memnuniyetlerini paylaşmak istiyor gibiydiler. Yanlarına gidip konuşmalarına katılmak istedim fakat Louis'e karşı olan hislerimi yüzümden belli olmasını istemedim.

Bay Ryan bana baktı ama toplantı odası dışında olunca beni pek anımsayamamış gibi göründü. Yeniden Louis'e döndü dediği bir şeylere başını salladı. Tanınmamış olmak biraz daha tereddüt etmeme neden oldu.

Geride bekleyerek okyanus esintinin tadını bir süre daha çıkardım. Bizi ayıran bir kaç mesafeden Louis'in sesini duydum.

"Duyduğuma göre bazı fikirler havada savrulmuş. Harry'nin iş dünyasında alıştırma yapmasından çok memnun kaldım"

Bay Ryan başını salladı "Harry zeki bir çocuk. Her şey oldukça yolunda gitti."

"İşi teslim etme işlemlerini başlatmak için yakında tele-konferans yapacağımız dan eminim."

"Kulağa güzel geliyor. Şartları seninle gözden geçirmek isterim"

"Tabii ki fark etmez"

Damarlarımda panik ve aşağılanma hissi artarken kalbim hızlandı. Sanki gerçekleşenbu toplantı benim için bir alıştırmaydı ve gerçek iş sadece bu iki adam arasında gerçekleşivermişdi.

Bütün konferans sadece alıştırma yapmam için miydi? Louis ile paylaştığım ayrıntıları hatırlayınca gülünç durumda hissettim. Bu iş o daha iyi olsun diye icabına baktığım için ne kadar gururlanmıştım oysa ki..

"Henry bana Harry'nin Millet bursu aldığını söyledi. Bu harika bir şey. Stajını bitirdikten sonra hâlâ Tomlinson medya da mı kalacak?"

Louis güldü, "Henüz emin değilim. Bilirsin o harika bir çocuk fakat biraz daha pişmesi lazım"

Kanım vakumla çekilmiş gibi bir anda nefessiz kaldığımı hissettim. Yıllardır Tomlinson Medya ile çalışıyor, hem işimi yapmak ve hem de stajımı tamamlamak için canımı dişime katıyordum. Bazı işleri, o işi yönetenler den bile iyi biliyordum ve bunu Louis'de iyi biliyordu.

Bay Rayn kıkırdadı. "Pişsin yada pişmesin o çocuğu ben havada kaparım. Ama sizde yerini yapmış gibi, Louis"

"Öyle tabii ki," dedi Louis "Onu kimin eğittiğini sanıyorsu? Seninle yaptığı toplantı, onun için iyi bir deneyimdi, takdir ediyorum. Nereye giderse gitsin başarılı olacağından şüphem yok."

Tanıdığım Louis gibi konuşmuyordu. Yirmi dakika önce yanından ayrıldığım, ona becerikli bir şekilde yardım ettiğim için bana minnettar ve gurur duyan adam bu değildi. Tamamen başka biri gibi davranıyordu. Bana "çocuk" diye hitap eden ve bana bir iyilik yapmış gibi davranan biriydi.

Döner lobi kapısından çıkarlarken gözümü önümden geçen insanların ayakkabılarına diktim. Midem bulanıyordu ve iyi hissetmiyordum.

İşlerin nasıl yürütüldüğünü bilecek kadar uzun zamandır iş dünyandaydım.

Her zaman istemeyerek de olsa beni taktir ettiğini düşünmüştüm ve beklentilerini karşıladığımı da.. bütün bunlara rağmen toplantıyı kaçırdığın dan dolayı itibarını kurtarmak için beni yem olarak mı kullanıyordu?

Kalbim binlerce parçaya ayrıldı.

"Harry?"

Kafamı kalırdım ve onun şaşkın ifadesiyle karşılaştım. "Araba hazır. Dışarıda buluşacağımızı sanıyordum?"

Gözlerimi kırptım, gözlerim kızarmıştı yüzüm alev gibi yanıyordu.

"Haklısın," dedim gözlerimi ondan kaçırarak ardından alev alev yanan yüzümü sildim. "Unutmuşum."

Ona yalan söylediğimi anlamıştı ve kaşlarını çatma şeklinden, bakışları tedirginleşdi ve bana doğru yaklaştı.

"İyi misin bebeğim?"

Gözlerimi kırptım yirmi dakika önce bana bu şekilde hitap etmesi hoşuma gidiyordu fakat şuan hiç gitmemişti.

"Sadece yorgunum."

Yine yalan söylediğimi biliyordu fakat bu sefer beni zorlamadı ve sırtımın alt kısmına elini koyarak beni arabaya doğru götürdü.