Chapter 13
"KUYA." nakangiting sabi ni Flair kay Sander.
"Flair." tinawag nya ang kapatid. Lumapit naman ito sa kanya.
"Kuya, para sa'yo oh." sabay abot nito sa kanya ng bulaklak na ginawang kwintas.
Aabutin na sana ni Sander ang bulaklak nang biglang tumama ang isang malakas na kidlat sa kanyang kapatid. Bumagsak ito.
"FLAAAAAAAIR!!" sigaw nya.
Isa namang nakakalokong tawa ang narinig ni Sander.
"HAHAHAHA!"
Pagtingin nya mula sa likod ni Flair ay nakita nya ang isang lalaki na nagtataglay ng kidlat. Nasa paanan pa nito ang bangkay ng kanyang mga magulang.
"IKAW!! Pinatay mo sila!" singhal nya.
Sinugod niya ang lalaki pero hindi man lang niya ito magawang tamaan.
"NAPAKAHINA MO! HINDI MO AKO KAYANG TALUNIN!" tumira ito ng kidlat sa kanya.
"AHHHHH!"
NAPABANGON bigla si Sander. Panaginip lang pala ang lahat.
"IHO! Ayos ka lang ba? Anong nararamdaman mo?" anang isang boses ng matanda.
Nilingon ito ni Sander. Hindi nya kilala ang matanda.
"Sino ka? Nasaan ako?!"
"Huwag kang mag-alala, nasa mabuti kang kamay. Sya nga pala, Nestor ang pangalan ko. Mang Nestor na lang ang itawag mo sa akin." pakilala nito.
"Ano hong ginagawa ko dito?"
"Nawalan ka ng malay tao kaya dinala ka namin dito sa bahay ko. Dalawang araw ka nang walang malay."
"Ano ho?"
Saka lamang naalala ni Sander ang mga nangyari bago siya nawalan ng malay; ang tungkol sa lalaking nakaharap nya at ang nangyari sa kanyang pamilya.
"Hindi maaari! Sina Flair..." napabangon sya bigla pero kapagdaka'y dumaing sya ng sakit ng katawan. Muli syang napahiga.
"Huwag mo munang pilitin ang sarili mo, hindi pa kaya ng iyong katawan." alala ng matanda sa kanya.
"Hindi maaari! Ang pamilya ko, kailangan ko silang mahanap!" giit nya.
Pumasok naman sa loob ng kubo ang isang babae at isang lalaki. Sa pakiwari ni Sander ay kasing edad nya lang ang mga ito.
"Kamusta na ang pakiramdam mo, binata?" anang babae sa kanya.
Mas lalong naguluhan si Sander nang makita ang mga ito.
"Marine nga pala ang pangalan ko at sya naman si Leo. Maaari ko rin bang malaman kung ano ang pangalan mo, binata?" pakilala at tanong na rin nito.
"Sander." napapailing na lamang na sabi niya.
Sinubukan niya uling bumangon pero dumaing nanaman siya ng sakit ng katawan.
"Ikampante mo lamang ang iyong sarili. Hindi pa magaling ang mga sugat mo." ani Marine.
"Pero ang pamilya ko! Hindi pwedeng manatili na lamang ako dito at walang gawin! Hindi ako mapapalagay hangga't hindi ko nalalaman kung ano na ang nangyari sa kanila!"
"Maraming namatay sa lugar kung saan ka namin natagpuan. Maaaring ang mga hinahanap mo ay..."
"LEO!" mabilis na pigil ni Marine sa sasabihin nito. Hinarap niya si Sander. "Ipagpaumanhin mo pero, hindi namin alam kung ano ang kalagayan sa ngayon ng iyong pamilya. Tanging ikaw lamang ang nailigtas namin mula sa alagad ni Zepiro."
