His eyes

Σχολείο λέμε και κλαίμε

Γελάω λίγο με την ανυπομονησία της κερδίζοντας ένα εχθρικό βλέμμα "Ένα λεπτό να πάρω τα πράγματα μου" είναι το τελευταίο που λέω πριν φύγω τρέχοντας για να γλυτώσω την ζωούλα μου.

Ανέβηκα γρήγορα στο δωμάτιο μου, πήρα τσάντα, κινητό, κλειδιά και αφού τσέκαρα για τελευταία φορά τα ρούχα μου στον καθρέφτη ήμουν έτοιμη να κατέβω και πάλι κάτω.

Ενώ διέσχιζα τον διάδρομο του σπιτιού, ο γνωστός ήχος μηνύματος με σταμάτησε και ένα χαμόγελο απλώθηκε σε όλο μου το πρόσωπο.

Από κυπαρίσσι μου♥️
Καλή αρχή σήμερα μικρή😙.
στάλθηκε 8:05

Χαμογέλασα ακόμα περισσότερο, αν αυτό είναι πιθανό και κατέβηκα τις σκάλες μόνο για να δω μία Αφροδίτη με τα χέρια στην μέση να με κοιτάει επίμονα.

"Δεν άργησα" λέω αμέσως σηκώνοντας τα χέρια μου στον αέρα.

Αφού έφαγα ένα μικρό κήρυγμα, βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες και φάγαμε μπισκότα γιατί η σοκολάτα είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεκινάς την μέρα σου (βεβαίως βεβαίως), ήμασταν έτοιμες για την καινούργια σχολική χρονιά.

[...]

Ο αγιασμός επιτέλους τελείωσε και πλέον ο κάθε ένας κατευθύνεται προς την τάξη του.

Η Αφροδίτη και εγώ μπορεί να είμαστε ηλικιακά ίσα αλλά δυστυχώς βρισκόμαστε σε διαφορετικά τμήματα. Εγώ είμαι στο Β2 ενώ εκείνη στο Β3. Η Νάγια από την άλλη δεν είναι καν στην Β' τάξη, οπότε η κάθε μία έχει πάρει τον δρόμο για το τμήμα της.

Βέβαια το γεγονός πως δεν είμαι με τις κολλητές μου, παραδέχομαι είναι μεγάλο μείον. Στο δικό μου τμήμα δεν έχω βρει κάποιον που να ταιριάζουμε πέρα από μια κοπέλα.

Χμμ που είναι;

"Χευ Χριστίνα! Μισό περίμενε" ακούω ξαφνικά μια λαχανιασμενη φωνή να με φωνάζει και βγαίνω από τις σκέψεις μου.

Το βλέμμα μου πλέον είναι στραμμένο πίσω ενώ προσπαθώ να βρω το άτομο που με φώναξε. Από το βάθος φαίνεται μια Δανάη να τρέχει προς το μέρος μου σαν παλαβή.

"Χευυ. Καλή σχολική χρονιά. Μακάρι να πάνε όλα καλά και φέτος" μου λέει και με αγκαλιάζει σφιχτά.

Ένα γελάκι μου ξεφεύγει και αμέσως ανταποδίδω στην αγκαλιά της "Αντε να δούμε..."