"ေတာက္!"

က်ေနာ့္ရဲ႕အသံေၾကာင့္အားလံုးက်ေနာ့္ကိုေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္

"Kim Namjoonမင္းလိုက္ခဲ့"

ေဒါသသံနဲ႔ေျပာလိုက္မိတာက်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ေတာင္သတိမထားမိဘူးသူလဲက်ေနာ္ဆြဲေခၚတဲ့ေနာက္ကို
ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပါလာတယ္

"ေတာက္!မင္းအရမ္းေပ်ာ္ေနတာလား"

"Hyungက်ေနာ့္ကိုေတာက္မေခါက္ပါနဲ႔လား"

"ဘာ!!မင္းကိုစားပြဲပဲဖုန္သုတ္ခိုင္းတာဘယ္သူကဧည့္သည္ကိုဧည့္ခံခိုင္းလို႔လဲကြ"

"က်ေနာ္ကကူညီေပးတာပါ"

"မလိုတာေတြမလုပ္နဲ႔မင္းအျပံဳးကအရမ္းေပါေနလို႔လူတကာကိုျပံဳးျပေနတာလား"

"Hyungဘာေတြေျပာေနတာလဲ"

ေအာ္လိုက္ေတာ့ကေလးမ်က္ရည္ေတြဝဲေနတာသတိထားမိတယ္

"အေပ်ာ္ေတြကိုငါကဖ်က္ဆီးလိုက္လို႔သိပ္ဝမ္းနည္းသြားတာလား"

"က်ေနာ္ကဘာကိုေပ်ာ္ရမွာလဲက်ေနာ္...."

သူ႔စကားမဆံုးခင္ၾကမ္းတန္းစြာက်ေရာက္လာတဲ့က်ေနာ့္အနမ္းေၾကာင့္ဆက္ပီးမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး

"Hyung....က်ေနာ့္ကို...."

ငိုသံပါနဲ႔ေျပာေနတဲ့သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္ရည္ေတြကပါးျပင္ေပၚမွာအျပည့္

"Hyungက်ေနာ့္ကိုမခ်စ္ပဲမနမ္းပါနဲ႔လားက်ေနာ္hyungကိုခ်စ္ေပမဲ့က်ေနာ္hyungအခ်စ္ကိုမရမခ်င္းက်ေနာ္hyungအသားကိုေတာင္မထိဘူးအခုhyungကက်ေနာ့္ကို..."

"ေအးငါမင္းကိုမခ်စ္ဘူး"

"အာ့ဆိုဘာလို႔က်ေနာ့္ကို..."

"-----"

"ငါျပန္ေရာက္....မင္းတို႔ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"

"ငါျပန္ႏွင့္ပီhoseok"

"ေဟ်ာင့္!joonဘာျဖစ္ၾကတာလဲ"

"က်ေနာ္လဲျပန္ပီhoseok hyung"

Hyungရက္စက္တယ္မခ်စ္ဘဲနမ္းတယ္က်ေနာ္ကအရုပ္လားက်ေနာ္လူပါခံစားခ်က္ရွိတယ္hyungမေကာင္းဘူး

က်ေနာ္ဘာေတြလုပ္မိတာလဲဘာလို႔သူ႔ကိုသြားနမ္းရတာလဲသဝန္တိုတာလား?ဟက္!မျဖစ္ႏိုင္တာဘာလို႔သဝန္တိုရမွာလဲက်ေနာ္မွသူ႔ကိုမခ်စ္တာအာ့ဆိုခ်စ္မိေနလို႔လား?ဟာမသိေတာ့ဘူးဗ်ာ

The Same But Different(THE NAMJINIST)Where stories live. Discover now