Στο μονοπάτι της αλήθειας... [Ολοκληρωμένη][#LOVEBOOKS2018][#BSC2019]

Just don't

"Είμαστε ελάχιστο καιρό μαζί Αντρε... Πως γνωρίζεις ότι δεν είναι κάτι εφήμερο;"
Καλά ε; Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου.... Τι ζω τώρα; Τι να του πω; Μπορώ να κάνω ένα τόσο μεγάλο βήμα;

"Απλά το ξέρω. Το νοιώθω."

"Μα Αντρε μου..."

Τότε ο Αντρε με μία απότομη κίνηση σηκώθηκε όρθιος και πήρε το πρόσωπο της Ερικας στα χέρια του, αναγκάζοντάς την, να τον κοιτάξει κατάματα.

"Ερικα με αγαπάς; Απάντησε μου απλά σε αυτήν την ερώτηση"

"Αντρε.."

"Πες μου με αγαπάς;" Επέμεινε αυτός, τώρα με περισσότερο νεύρο.

"Σε νοιαζομαι... Είναι νωρίς..." Πήγε εκείνη να πει μα αυτός την διέκοψε

"Πολύ καλά λοιπόν. Πηρα την απάντηση μου" της είπε και κάθισε ξανά στην καρέκλα του
"Φάε να φύγουμε"

"Πού να πάμε;" Τον ρώτησε η Ερικα και πραγματικά δεν τον είχε δει πιο νευριασμενο ξανά.

"Στο σπίτι σου. Να πάρω τα πράγματα μου. Απ'ότι φαίνεται δεν γίνεται με εμάς τους δύο."

"Αντρε παραλογιζεσαι"

"Πάψε! Για εμένα είναι οριστικό."
***************************

Μετά από αυτό, κανείς δεν μιλούσε. Στο γεύμα, στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, κανείς... Η Ερικα, καθόταν στον πάγκο της κουζίνας μαζί με ένα ποτήρι κρασί. Δεν ήξερε τι ένοιωθε. Ήταν κενή, δεν έκλαιγε, δεν είχε νεύρα... Ήταν σαν να μην είχε τελικά συναισθήματα για τον Αντρε. Τουλάχιστον όχι ερωτικά...
Ξαφνικά ο Αντρε παγωμένος εισήλθε στο δωμάτιο, με μία βαλίτσα στο χέρι.

"Πήρα τα πράγματα μου. Δεν έχουμε κάτι να πούμε"

"Αντρε σε παρακαλώ σταμάτα. Δεν αξίζει να τα διαλυσουμε όλα για κάτι τέτοιο." είπε η Ερικα και πήγε κοντά του προσπαθώντας να τον αγγίξει.

"Δεν είναι κάτι απλό Ερικα. Εγώ νοιωθω πράγματα για σένα. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Εσύ όμως;"

"Και εγώ έχω αισθήματα για εσένα. Απλά ειναι νωρίς ακόμα για να σου πω το σ'αγαπω. Δεν το καταλαβαίνεις;"

"Όχι γιατί σε ξέρω. Σε ξέρω ακόμα και από τα μάτια δικών σου ατόμων. Αν με ήθελες θα ελεγες ναι"

"Δεν είναι έτσι"

"Αν ήμουν ο Rex; Τι θα απαντουσες;"

"Σταμάτα να συγκρίνεις τον εαυτό σου μαζί του. Είναι νεκρός. Έχει βγει από τη ζωή μου μα θα υπάρχει πάντα κάπου στις αναμνήσεις μου, εσύ όμως είσαι εδώ. Μαζί μου. "