Hyungက..ခ်စ္ေၾကာင္းဝန္ခံေနေပမဲ့...
အတိုင္းမသိ..တကယ္ပင္ေပ်ာ္ေပမဲ့လည္း..
ရင္ဘက္ထဲမွာ..ေျဗာင္းဆန္ေနလြန္းလို႔...
ဘာေျပာလို႔..ေျပာရမွန္းမသိေအာင္...
အတိုင္းမသိကို..ဝမ္းသာလြန္းလို႔..
ေက်ာက္ရုပ္ႀကီးအတိုင္းပင္...
"inee..ကိုကို႔ ကို..မခ်စ္လို႔လား??..စကားေတာင္ျပန္မေျပာဘူးဆိုေတာ့..
ကိုကို႔ဖြင့္ေျပာလိုက္လု႔ိ..စိတ္ဆိုးသြားတာလား..?? "
ကိုယ္ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္ေနတာကို..သူကမသိရွာပဲ..
တစ္ေယာက္တည္းေတြးပူေနျပန္ၿပီ~~
hyungရာ.အဲ့ေလာက္ထိေတာင္..ခ်စ္ရလား..??
"စိတ္ဆိုးတယ္..hyung.."
ေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးနဲ႔..ေျပာလိုက္တာပါ...
တအားႀကီး..မာန္တင္းေနတဲ့..ပံုစံမဟုတ္ဘူးေပါ့...
"တကယ္ႀကီး..စိတ္ဆိုးသြားတာလား...ေတာင္းပန္ပါတယ္..hyungတကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...မလိုအပ္တာေတြ..ေျပာမိတယ္ထင္ပါ့...ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္..."
ခ်က္ခ်င္းကို..ေခါင္းေလးငံု..ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔...
ေျပာၿပီးေတာ့ကို..လွည့္ထြက္သြားတာ....
အသည္းကလည္း..ႏုပါ့..hyungရယ္..
"ဟာ!!..အေျဖေတာင္မေတာင္းပဲနဲ႔..လွည့္ထြက္သြားေတာ့မလို႔လား..
သေဘာေပါ့ဗ်ာ..ဒီကခ်စ္တယ္လို႔..ေျပာမလို႔ဟာကို..ရပါတယ္..နားမေထာင္ခ်င္လည္း..hyungကတကယ္မွ..မခ်စ္တာကို.."
ဘယ္ရမလဲ..သူ႔ေလာက္ကေတာ့..သာသာယာယာနိုင္ၿပီးသား...
အသံၾကားတာနဲ႔ကို..ခ်က္ခ်င္းလွည့္လာၿပီး....
ရင္ခြင္ထဲကို..တိုးဝင္လာေတာ့တာပဲ...
"လန္႔သြားတာ!! တကယ္ႀကီးစိတ္ဆိုးသြားတယ္ထင္တာ...
hyungအခ်စ္ေတြကို..လက္မခံဘူးထင္ခဲ့တာ..ဟင့္.."
"ေပါက္ကရေတြ..ေတြးတတ္လြန္းတာလည္း..hyungအျပင္နွစ္ေယာက္မရိွဘူး...စိတ္ဆိုးတယ္..
စိတ္ဆိုးတာက..ကြၽန္ေတာ္အရင္ေျပာမယ့္စကားကို..hyungကအရင္ေျပာသြားတာကို..ဟြန္႔..."
