Sanki yattigim yer zemin degilde bulutlardi. Bulundugum durumun şokundan anlayamamistim çünkü dudaklarimda Barlasin dudaklarindaki sicakliğının ruhumu oksamasi vardi.
36.bölüm
.
.
.
.
Her güzel şey gibi barlasla aramızdaki şeyin de sonunun olduğunu kendime artık kabullendirmeli ona boyun eğmekten vazgeçmeliydim. o isteidği zaman öpüp istediği zaman giden biri olarak yeterince fedakarlık yapmamışmıydım. onu ittirip geri çıkmaya çalıştım.
'Barlas bırak beni..' dedim güç bela..
Barlasla mümkün oldukça göz göze gelmemeye çalıştım çünkü biliyordum ki onun gözlerine baktığım an onunla geçirdiğim her an gözümün önünden film şeridi gibi geçiçek ve ben yine onun o güzel gizlerine kanıp onu haklı çıkarmak için binbir neden bulucaktım. hayır. olamaz. bu sefer olamaz. yeter artık. nereye kadar kalbimle düşünücektim. evli bir adamdı o. hatta bana yaklaşmaya çalıştığı her an evli bir adama yakışmayan hareketlerde bulunduğunu düşündükçe kafayı yemek üzereydim çünkü insanlar sevdikleri kişilerin yaptıkları kötülüklere inanmak istemiyor. hayır doğru değildi bu..
güç bela kendimi arkamdaki kolilere doğru çekerek az buz çıkan sesimle' yeter artık yalvarırım yeter..' dedim bunu dediğim ardından itibaren gözlerimden düşen yaşlara engel olama
"Cok yoruldum farkinda degil misin. Olmuyor. Etrafimizdaki herkes bizim bir arada olmamizi istiyor hatta yeter artik mutlu olun diyor. Ama bizden bir sey olmaz Barlas. Biz atesle barut gibiyiz olmaz. Ben sen bana her yaklastiginda varolan gucumu biraz daha kaybediyorun. Ama sen bunu bilmiyorsun. Yalvaririm.." dedim titreyen sesimle "Yalvaririm.."
Barlas elini yanagima uzatirken "Ne olursun yeter.." die bagirdim...
Eli yanina savrulurken gözlerini devirdi. Gözleri dolmuş gibiydi fakat mümkün olduğunca bakmamaya çalıstım. "Ben.." dedi. Onunda bu sefer sesi titriyordu. "Ben çok büyük bir hata yaptım Eylül... Çok büyük.." bir süre sessiz kaldıktan sonra "Seni kaybedeceğimi bile bile yaptım bu hatayı. Fakat olmadı iste. Senin yanindan ayrildigim her an o boktan hayata geri dönüyorum ben. Yapamadim. Yapamıyorumda..."
Hızlıca göğsünden itekleyip "Pisliksin sen. İğrencsin o zaman neden evlendin he. Neden evlendin gittin neden baska birine karım dedin. Çok mu ozledin o zengin hayati. Dogru fakirdim cirkindim bie yanında olucaktın ki. Sen seni sevmeyenlere mahkumsun.."
"Eylül hata yapıyorsun.."
Sinirden elim ayağım titrerken "İnsanları benim gibi yarı yolda bırakıyorsan kusura bakma Barlas bey o kötulediğin insanlarin hiçbir suçu yokmus. Sen kötüsün.. kötü.."
Odaya Esra ve Alinin birde pesinden birkac kisinin girip "Neler oluyor ya.." demesiyle dikkatimi onlara verdim fakat Barlasa döndüm. Koskocaman dağ gibi adam yıkıldı yıkılacaktı...
Tekrar yumruklarını sıkarak "Bir halt bilmiyorsun. Düzgün konuş savunma bana onları.." dedi. Gözlerimden yaş gele gele güldüm. "Barlas bey sen sevgiyi zerre haketmiyorsun.. sen insanları bir hiç yerine koyuyorsun... Sen sonsuza kadar sevgisizlige mahkumsun. Sen varya sen..." derken Ali sözümü kesip "Eylül yeter..!!!.." dedi..
Herkes sus pus olmuşken Barlasin üzerinemi gittim die düşundüm. O esnada sinirden ağzımdan çıkan laflarla Barlasın yaşadıkları aklıma geldi. Neler demiştim ben.
Tiz cıkan sesinle "Ali.." dedim. Ali kolumu tutarak kulagima "hata yapiyorsun.." dedi. Aliyi ittirip cildirircasina "Ozaman artik beni kandirmaktan vazgecin. Soyleyin. Birseyler diyin. Ben yalanlarla yasamaktan yoruldum. Soyleyin.. yeter.."
