Ze was
MooiDat zijden ze
Niet
Maar
Dat was ze welHaar huid die schitterde als een edelsteen
Die voelde als een donzendekenHaar spitste neusje
Die als een glijbaan stond
Waar als je goed keek
Kleine sproetjes op verschenenHaar lippen
Zo rood als het bloed
Dat op haar onderarm
Te bevinden isHaar ogen die achter elke
Blik van blijdschap
Pijn verschool
Maar bleven kijken
Naar hem.
YOU ARE READING
maybe its better without me
Poetrymisschien waarschijnlijk hopelijk * ik wil weg zoals... de rook die opgaat in de hemel...