"Ik haat mezelf.."
"Waarom?"
"Om het feit dat ik van je houd"
Spring in het leven van de 17 jarige Yong-Lee, die door haar moeder en haar verschrikkelijke stiefvader naar een internaat word gestuurd. Waarna ze een kamer moet delen met een jongen, ni...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
P.O.V YONG-LEE
Is dit echt?.. ik schud men hoofd om zeker te weten dat het echt is.. hij staat voor me, hij komt dichterbij en fluistert in mijn oor "Lee word wakker"
"LEE" oh no not again, welkom bij mijn ochtendroutine. Mijn planning is: ———————————————————— 1. Droom over Shawn mendes ———————————————————— 2. Word wakker geschreeuwd ———————————————————— 3. Val uit bed ———————————————————— 4. Kleed je om ———————————————————— 5. Doe je gezicht-haar shizzle ———————————————————— 6. Ren/flikker van de trap af ———————————————————— 7. Duw een kom cornflakes naar binnen. ———————————————————— 8. Ga naar school. ————————————————————
Maar vandaag is er een twist. Het is weekend, dat voor mij betekend: pyjama, Netflix en chill.
Na mijn haar gewassen te hebben, kies ik mijn weekend outfit dat bestaat uit, een simpele jogging broek met daarop een dikke trui.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Met een plof laat ik mezelf vallen op mijn bed, maar veel tijd om te relaxen heb ik niet, waarom? De deur word open gegooid.
Mijn stiefvader (Andy) aangenaam. Komt naar binnen gelopen. Met mijn moeder achter zich aan, oh.. ze weet echt niet waar ze aan begint.
ik ga rechtop zitten en draai met men ogen. Mijn moeder opent der mond maar haar zin word al voor haar uitgesproken. "Je gaat naar een internaat." Zegt Andy vastbesloten met een valse grijns. Wat ziet mijn moeder in hem?..
Woede vult zich in mijn lichaam, eikel. "Mam? Dit is een grap toch? Je kiest toch wel voor mij he?" Vraag ik, de twinkeling in mijn ogen verdwijnt. Dat weet ik zeker, en dit weekend dat relaxed zou zijn, wil ik nu liever overslaan. School is nog beter dan dit.
Ze zucht en en staart naar de grond. Dit is geen grap. "Dus je kiest voor hem? Die eikel!" Schreeuw ik, zoekend naar een voorwerp dat ik kan gooien. "Lee! Zo praat je niet."schreeuwt ze terug. Ik kan mijn telefoon gooien, maar dat risico neem ik niet. Hij kan kapot gaan, of afgepakt worden. Ja ik geef veel om mijn telefoon, ik bedoel maar. Tis een vierkant robotje waarop je alles kan doen. Zo zie ik het tenminste.
"Je hebt een uur om in te pakken, dan mag je gaan." Verteld die eikel, ja dat is zijn nieuwe naam. Eikel.
Nadat ik mijn 'ouders' de kamer uit heb gestuurd sta ik voor mijn koffer, mijn ogen vullen zich met zoute vloeistof.
En ja daar gaan ze, over mijn wangen. Ik kan dit niet doen, ik kan mijn familie niet achter laten, ik heb nooit echt vrienden gehad. Ik heb er eerlijk gezegt wel vrede mee. Maar ik heb al een sociale achterstand dus ja, ik kan niet zomaar iemand aan tikken en zeggen: "hoi, wij zijn vrienden nu."
Tijdens mijn diepe gedachtes heb ik al heel wat ingepakt.
Ik kijk op de klok. Nog een kwartiertje. Nog een kwartiertje, voordat ik deze stad verlaat. Een nieuw 'huis' heb. Een nieuwe 'familie'.
Na het inpakken loop ik naar de deur. Ik gun mijn moeder nog een blik. En Andy een vuil gezicht.
Ik pak mijn portemonnee en loop de deur uit. Opweg naar het treinstation. Eenmaal daar aangekomen koop ik een kaartje en stap in de trein.
Het grappige is dat ik naar Seoel moet. 2 uur van mijn familie vandaan. Vuile smiechten.
~time skip~
Ik stap uit de trein. Kijk op Google maps. Het internaat is hier 2 straten vandaan. Ik loop door de straten. Een rare gewoonte van mezelf is om altijd door de ramen van huizen te kijken terwijl ik langs loop. Ik vind het gewoon interessant.
"Naam?" Vraagt de vrouw achter de Balie. "Yong Lee" informeer ik haar waarna ik het nummer van mijn kamer en mijn sleutels krijg.
204, mompel ik tegen mezelf kijken op het informatie blad. Eenmaal bij de deur steek ik de sleutel in het gat en open langzaam de deur.
Het enige wat ik zie is een jongen. Zo'n 1.76 meter. Bruin pluizig haar en een dikke hoodie aan.
Ik sluit de deur. Niet wetend wat ik moet doen of zeggen.
"En jij bent?" Vraagt die hoodie guy. "Yong lee, aangenaam" informeer ik terwijl ik mijn hand uitsteek. Hij kijkt me verontwaardig aan. "Je nachtmerrie" zegt hij wanneer hij mijn hand weigert
"En jij hebt het verkeerde nummer" "Nope, dit is 204. Precies goed." Hij krijgt meteen grote ogen wanneer ik die woorden zeg. "Ik ga niet met jou samen wonen!" Zegt hij lichtelijk geïrriteerd. "Dankje" zeg ik met mijn ogen rollend.
Hij staat op en komt voor me staan. Nevermind, hij is waarschijnlijk 1.80 meter. "Luister, dit internaat is anders dan je denkt. Eten of gegeten worden. Dit is een overlevingsspel. Niet voor prinsesjes of amateurs."
"Pardon? Ik ben geen prinsesje en al helemaal geen amateur. Ik heb meer meegemaakt in mijn leven dan jij ooit zal doen! Je mag dan wel de 'badboy' zijn ofzo iets.. maar ik ga geen respect tonen. Niet totdat jij dat naar mij toont." Informeer ik hem met een vuile grijns
"Je weet niet waar je aan begint yong."
"Lee"
Ik pak men boeken en verdwijn in mijn deken die op mijn bed ligt. "Hoe heet je eigenlijk?" Vraag ik het figuur wat ik nog steeds kan zien staan door de dunne deken.
"Taehyung, Kim taehyung"
•ㅊ• Dat was het eerste deel c: But eomma is gonna work on this story for you little ass children *smirk*
Maar, dit is was kort. Maar het is mijn eerste echte deel. Dus dadelijk komen er ook echt lange delen. Soms ben ik inspiratieloos. Dus kan het langer duren voor een nieuw deel, duurt het te lang? Verwijder me maar uit je bieb. No just kidding,
