Umutsuz ∞

Keskin bir çığlık boğazımı yırtarak dışarı çıktığında soğuk odamda yankılandı, elim istemsizce yanağıma gittiğinde sızladığını hissettim, nefesimi tuttum, ciğerlerim bir süre havasız kaldığını hissettim.

"Neden baba?" diye fısıldadım.

Bakışları sadece bir anlığına yumuşadığını hissettim ama hemen toparlandı ve o yumuşama hemen silindi.

"Bana karşılık vermeyeceksin!" dediğinde yutkundum ve bir süre düşündüm. Aslında bunu yıllardır düşünüyordum ama hiç sesli dile getirememiştim.

"Ben sana ne yaptım?" diyebildim. Sesim titriyordu. Çatılan kaşları geri adım atmam için daha da baskı uyguluyordu.

"Sus!" diye bağırdı.

Gözlerinin en içine bakmaya çalıştım. Oralarda bir yerde bana karşı beslediği en ufak sevgi belirtisi olmalıydı.

"Neden baba?" fısıltıyla çıkan sesim sanki odada yankılanmış gibi bir etki bıraktı. Soğuk ve kasvetli odam bir an bana yabancı geldi. Kalkan elini ve bana son hızla çarpan tokatı anca fark edebilmiştim. Kendimi geriye doğru sendelenmiş bir şekilde bulduğum da bunu hak etmediğimi fısıldıyordu incinmiş kalbim.

"Sus demiştim sana!"

Sert çıkan sesi tirememe sebep oldu. Biz hiçbir zaman baba kız olamamıştık. Beni hiçbir zaman parka götürmemişti, başımı okşamamıştı, sevmemişti. Benim babam beni hiç sevmemişti.

Gerçek daha şiddetli bir şekilde yüzüme çarptığında kendimi daha da değersiz hissediyordum. Kalbimde olmuş olan filiz tohumu yeniden canlanmak için çırpınıyordu.

Y/N: Herkese merhaba! Bu kısacık tanıtıcı bölümünü bırakıp kaçıyorum. En en kısa zamanda burada olacağım. 70K olmuşuz bile. Kendinize iyi bakın.