ဇာတ်လမ်း - ၄၇

Beginne am Anfang
                                    

ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္ထြက္လ်င္ပင္အ​ေစာင့္တစ္ေယာက္နွင့္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သမၼတသားဟုထင္လာမိသည္အထိစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
ျဖစ္ရေပမယ့္လုိ႕ ကြ်န္ေတာ္သည္းခံသည္။ ေက်ာင္းသြားလ်င္ဒရုိင္ဘာနွင့္မလြတ္မလပ္ေစာင့္ၾကည့္ခံရျခင္းကုိလည္းသက္သာသည္ဟုသာခံယူမိေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ့ကုိကားနားသုိ႔ပင္ေပးမသြား အေနအထုိင္က်ဳံ႕ရလြန္းေသာ္လည္း ခ်ဳပ္ျခယ္ျခင္းကုိမႏွစ္သက္ေသာ္လည္း ၾကိတ္မွတ္သည္းခံျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ကြ်န္ေတာ့မိဘမ်ားမသိသည္က သူတုိ႕သြားခုိင္းလ်င္ပင္ ကုိကုိရွိရာအရပ္မဟုတ္လ်င္ကြ်န္ေတာ္သြားမည္မဟုတ္ဆုိတာကုိပင္။
ကုိကုိျပန္လာေခၚမည့္အခ်ိန္ထိကြ်န္ေတာ့ဘက္ကျပ
သနာတစ္ခုမွမလုပ္ဘဲေအးေအးျငိမ္းျငိမ္းေလး ေစာင့္
​ေမ်ွာ္ေနခ်င္သည္။ကြ်န္ေတာ္သြားရႈပ္လုိက္မွကုိကုိရွင္း
ရမည့္ျပသနာမ်ားပုိမရႈပ္ေစလုိ။ ကြ်န္ေတာ္ဆုိတာ
ကုိကုိ႕အတြက္ေပါ့ေစလုိသည္ ့ေဆးမွင္ေလးသာ
ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သည္ေလ။ ကုိကုိနွင့္ျပန္ေတြ႕သည့္အခါ
ကြ်န္ေတာ္လိမ္မာသည္ဟု ခ်ိီးက်ဴးသည္ကုိသာခံခ်င္
သည္။ ကုိကုိစိတ္မပ်က္မွ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အတူေနဖုိ႕
အေရးပုိအဆင္​ေျပေခ်ာေမြ႕မည္မဟုတ္ပါလား။

အတူတူေနရမည္ဟု ေတြးရုံျဖင့္ပင္ကြ်န္ေတာ္အသက္
ရွင္ရျခင္းကိုနွစ္ျခိဳက္ေပ်ာ္၀င္လာရေတာ့သည္။
ကုိကုိနွင့္အတူရွိရမည့္ ကြ်န္ေတာ့အနာဂတ္မ်ားဟာ
ဘာအေရာင္ျဖစ္ပါေစကြ်န္ေတာ္ေက်နပ္သည္။
ပန္းပင္ေလးေတြစုိက္ ႕႕႕႕ ျပီးရင္ ကုိကုိ႕နာမည္ေပးပစ္ မည္။ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ့အစားအစာေတြမစားရလည္း ကုိကုိခ်က္ေကြ်းတဲ့ဟင္းကုိ တစ္ပန္းကန္ထဲမွာထည့္ျပီးနွစ္ေယာက္အတူတူစားမည္။

ကုိကုိနွင့္ပတ္သတ္သည့္ ကြ်န္ေတာ့ေလာဘကသည္
ဒီလာက္ပဲျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းတုိ႕ကုိတရိႈက္မက္မက္နမ္းဖူးသည့္တုိင္ ထုိ႕ထက္ပုိေသာတပ္မက္ျခင္းကုိမခံစားခဲ့ရ။ကုိကုိ႕ဘက္က ျငိမ္းေအးလြန္းသည္မို႕လားေတာ့မသိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕နွစ္ေယာက္ၾကားပူေလာင္ေသာေသြးသားဆႏၵမ်ိဳးကုိ မခံစားမိခဲ့ဖူးသည္မွာမွန္ေသာစကား။

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt