Just Because I'm A Gentleman [Published under Summit Media/Pop Fiction]

ALC: Kabanata 24

Dedicated kay @GemmmyBear  , natawa lang ako sa comment mo! Sana ay mawala ulit ang antok mo dito! :) Thank you!

ALC: Kabanata 24

Kanina pa siya ngisi ng ngisi mula nang sabihin niya sa akin yung kabastusan na yon. Alam kong wala pa akong karanasan sa pakikipag relasyon, pero hindi ibig sabihin nun na hindi ko alam ang sinasabi niyang hubad na katotohanan.

Napapitlag ako nang hawakan niya ang kamay ko habang nakatuon ang mga mata niya sa pagmamaneho, tinignan ko siya at ganun pa rin ang ngiti niya simula kanina. "Nababaliw ka na ba?" Naiinis na tanong ko sa kanya, sandali niya akong ngisian pa ulit saka sumagot sa tanong ko.

"Well, I think I am. Sinong hindi mababaliw sa isang kagaya mo?" Punong puno ng kapilyuhan ang boses niya pero hindi maiwasan ng puso ko na makiliti sa pinagsasasabi niya. Tumikhim ako at nag iwas ng tingin sa kanya, "Hindi ako nakikipag biruan sayo, Tyler."

"Mukha ba akong nagbibiro? I'm dead serious," Tawa niya, "I just can't believe na gumising ako kaninang umaga na katabi kita, sa mga natupad kong pangarap, ito na yata yung pinaka the best sa lahat." Dagdag pa niya saka nagulat ako nang halikan niya ang ibabaw ng kamay ko. Kinagat ko ang ibabang labi ko dahil sa walang humpay na kalampag ng puso ko, itinuon ko na lamang ang paningin ko doon sa kalsada at hinayaan ko nalang siyang mabaliw sa kakangiti niya. Parang ako ang napapagod sa panga niya at sa dimples niya na walang tigil sa paglabas labas.

Ilang minuto pa ay nakarating na rin kami sa tapat ng building ng company ko. "Huwag ka nang bumaba, baka makita ka pa ni Monet." Sabi ko sa kanya, "Why? Natatakot ka bang maagaw ako ni Monet sayo?" Biro niya, umawang ang labi ko at hindi ko na napigilan ang pagtawa ng sarkastiko. "Yan ang kalokohan, nag aalala lang ako dahil baka kung anong isipin niya." Paliwanag ko sa kanya.

"I don't think so, sa tingin ko ay mas sasagi sa isip niya na hinatid kita bilang kapatid ko. But for us, hinatid kita bilang girlfriend ko." Pagmamalaki niya, tinitigan ko siyang mabuti, naka black shirt lang siya at khaki shorts na maroon pero ang gwapo gwapo niya pa ring tignan at sobrang bango niya.

Pero mabilis akong natauhan nang maramdaman kong inaalis na niya ang seat belt ko at sobrang lapit na ng mukha niya sa mukha ko. Lumunok ako ng sunod sunod lalo na nang ikulong ng mga mata niya ang mata ko. "Iuuwi na kita mamaya sa bahay natin." Bulong niya, naramdaman ko ang pagtama ng mabangong hininga niya sa ilong ko at sandaling bumaba sa labi ko ang mga mata niya na siyang nagpatuyo sa lalamunan ko, muli ko na namang naalala ang pakiramdam kung paano naglapat ang labi naming dalawa kagabi.

"Matagal ka nang hinihintay ng bahay natin," Dagdag niya, biglang sumagi sa isip ko noon ang sinabi ni Mama sa amin na ang bahay na ipinatayo daw ni Tyler ay para sa mapapang-asawa niya, hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na para sa akin iyon.

Ang sarap niyang mahalin, pero hindi ko pa rin maiwasan ang kabang dulot nito. Hindi ko sinasabi sa kanya pero pilit akong nagpapakatapang para sa pagmamahalan naming dalawa.

"Mahihintay pa ba ako ng bahay na yan?" Bulong ko, muli niyang pinagtagpo ang mata naming dalawa.

"Mahihintay ka naman ng bahay eh, pero ako yata yung mainipin. Dahil noon pa man, atat na atat na ako sayo." Sabi niya kasunod non ang paghalik niya sa noo ko na nagpapikit sa akin ng marahan. Ramdam ng noo ko ang mainit na labi niya na siyang mabilis na naghatid ng saya sa puso ko.

Inilayo niya ng kaunti ang sarili sa akin at naramdaman ko ang tuluyang pagkalag ng seat belt ko nang bitawan niya iyon. "Bababa na ako..." Paalam ko sa kanya, tumango siya at isang matipid pero magandang ngiti ang ibinigay niya sa akin.

"Sunduin kita mamaya, kailangan mo talagang umuwi ngayon sa bahay natin. Inaasahan tayo ni, Lola." Dahilan niya, tinanguan ko siya dahil kanina lamang ay tumawag sa kanya si, Lola, at sinabihan siyang sunduin ako at sabay sabay kaming mag dinner.