For example...i want you

Part 30

Περπατάω εδω και πολυ ωρα..
Εχω φτάσει στην πλατεία της Ρόδου που ειναι παρα πολυ μακρυα απο το κάμπινγκ..
Η διαθεση μου ειναι ανύπαρκτη..
Κάθομαι σε ενα παγκάκι.
Ολη αυτην την ωρα βλεπω τον κοσμο να προχωράει γρηγορα.. αλλοι να πηγαινουν στις δουλειές τουσς.. αλλοι απλά κανουν βολτες στα μαγαζιά και αλλοι κάθονται στα παγκάκια.
Όμορφα που ειναι το πρωι εδω!!
Οι πιο πολυ άνθρωποι ειναι χαμογελαστοί. Οι αλλοι παλι εχουν μια μελαγχολία στο προσωπο τους..μπορει να εχουν προβλήματα..
μετα απο αρκετή ωρα σηκώθηκα και εκανα αλλη μια μεγαλη βολτα..
Εντομεταξυ κατάφερα να χαθώ δυο τρεις φορες..
Εχει περασει παρα πολυ ωρα..
Αποφασίζω σιγα σιγα να φυγω και να γυρίσω πιςω..πραγματικα δεν θελω.. γιατι να συμβαίνουν ολα αυτα σε εμενα..τοση ωρα εδω που ημουν μονη μου ξεχάστηκα.. τωρα εχω να αντιμετωπίσω τον Άρη και τον Στέφανο..........
Φτάνω μετα απο πολυυ ωρα στο κάμπινγκ..
Μπαινω μεσα και χαιρετάω τον τύπακο στην πύλη.
Προχοραω κιαλο
Το θέαμα που αντικρίζω μπροστα μου με παραξενεύει
Ολα τα παιδια ειναι εξω και μιλανε δυνατά..
προχωράω χωρις να πω τιποτα
Με εχουν δει ολοι..
Τον λογο τον παίρνει η Χριστίνα
Χριστινα «πας καλα κοπελα μουυ!!»
Δεν μιλάω αλλα την κοιτάω παραξενα
Δεσποινα «ποσο μυαλό Εχεισς!!σε ψάχναμε παντουυυ!!»
Αγγελική «δεν πηρες το τηλεφωνο μαζι σου και ολοι μας τρομάξαμε!!!»
Εγω «ολοι σας;;;»λεω έχοντας ενα ειρωνικό αχνό χαμογελο τοτε γυρνάω και κοιτάω τον Άρη που ήδη με κοιτουσε..
Αγγελική «ναι ολοι μας!!»
Εγω «καλα Οκαυ δεν θα επαναληφθεί!!»λεω και παω να μπω στην σκηνή
Χριστινα «δεν θα μας πεις που ησουν!»
Εγω «δεν σας ενδιαφέρει νομιζω!»
Άρης «περιμένατε να σας πει;; Μπορει με κανεναν γκομενο.. γι αυτο μην κανετε αδιάκριτες ερώτησης!»λεει άκρως ειρωνικά..
Εγω «ΠΑΡΑΤΑ ΜΕΕ»του φωνάζω
Χριστινα «Αλεξάνδρα μην το τραβάς το σκοινί!!»μου λεει νευριασμενα
Γιάννης «χριστινα ΗΡΕΜΙΣΕΕ λιγο και εσυ!!»
Χριστινα « οχι ρε γιαννη.. μας ανησυχεί συνέχεια!!»
Τα νευρα μουυυ!!!
Θα βγω και κακια τωρααα!!
Ξερω οτι ανησυχούσαν τοση ωραα, αλλα εχω και εγω προβλήματα
Εγω «τοτε μην ανησυχείτε για ΜΕΝΑ!»φωνάζω
Άρης «Αλεξάνδρα στις φιλες σου μιλας οχι σε εχθρούς σου!!»
Τωρα αυτος τι το παιζει;;;;
Δεν του μιλάω
Μπαινω μεσα στην σκηνή παιρνω το κινητο μου που ειχε πλεον φορτίσει..
Βγαινω ξανα εξω
Αγγελική «ρεε Αλεξάνδραααα!!!!γαμωτο έλα εδωω!!»
Εγω «κοριτσια εχω και εγωω προβλήματα ξερετεεε αφήστε με να ξεσκασω!!»λεω και βαζω ξανα τα κλαματααα!!!!
Εγω «απλά αφήστε με να φυγω!!!»
Τα βλέμματα όλον μαλακοσαν μολις είδαν τα πρωτα δάκρυα να κοιτανε στα ματια μου..
Φευγω μακρυα απο τα παιδια
Αγγελική «Αχχ ας παει καποιος μαζι της!!!!»
Λεει και κανει κίνηση να σηκωθεί ο Άρης μα τον σταματάω λέγοντας
Εγω «εσυυ ειδικα μην τολμήσεις και με πλησιάσεις!!!!»λεω και μου φευγει ενας λυγμός...
Πηγαινω προς την θαλασσα για δευτερη φορα σημερα.
Τωρα ομως εχω βρεθεί σε ενα μέρος που δεν εχω ξανα ερθει..
εχει βγάλει έντονο αέρα
Η θαλασσα εχει αλλάξει απο πριν
Τωρα δείχνει φουρτουνιασμένη
Σαν τα συναισθήματα μου ποσο πιο ειρωνεία...
Σιγα σιγα στάλες βροχής πέφτουν πανω μου..
Νιωθω το κεφάλι μου απίστευτα βάρη
Με εχει πλακώσει το συναίσθημα
Ειχα καιρο να κλάψω μα τωρα μου βγαίνει ολο μαζι..
πραγματικα δεν νομιζω να εχω ξανα πονέσει τοσο πολύ.
Αγκαλιάζω το σώμα μου.
Αφηνω το κεφάλι μου στα γόνατα μου.
Δεν αντεχωω
Σηκώνομαι όρθια.. περπατάω λιγο, μα μετα απο 10 δευτερα σοριαζομαι στο πάτωμα.....

Γεια σασς.. λοιπόν ενα μικρό κεφάλαιο αλλα περίπλοκο..
ΤΩΡΑΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΑΝΕΒΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ!!!
Θα ξανα ανεβάσω μαλλον αυριο!!
Τα λεμεεε!!