7_Her Past (Two)

Mulai dari awal
                                    

“Ayoko nga! Binigay mo na sa akin tapos babawiin mo?”

“Akin na! Hindi mo naman magugustuhan ‘yan eh!” sigaw ko habang inaabot sa kanya ang box pero umatras siya kaya lumapit ako sa kanya. Patuloy siya sa pag-atras habang ako patuloy din sa paglapit hanggang sa natalisod siya sa bean bag na nasa likuran niya at natumba.

Kasabay ng pagtumba niya ay ang paghawak niya sa kamay ko kaya sumubsob ako sa dibdib niya.

Our face is inches close and I can feel his heartbeat in my hands above his chest.

I felt electricity flowed all throughout my body and butterflies flies around my stomach.

We stared at each other’s eyes while contemplating what had happened between us.

Dahan-dahan niyang nilalapit ang mukha niya sa mukha ko.

Pakingsyet! Mas lalong kumabog nang husto ang puso ko.

Whaaaa! Kiss me! Kiss me! Gusto ko sa lips!

Pinikit ko ang mga mata ko para at dumampi ang malambot na labi niya sa…

Noo ko.

Bitin effect muna! Masyado pang maaga para sa kiss sa lips. Hahahaha!

Sa totoo lang, nabitin ako! Ampness! Bakit sa noo lang?!

Bigla kong naalala na magpinsan pala kami.

Napabuntong hininga ako sa naalala ko.

“Thank you.” Turan niya pagkatapos niya akong halikan sa noo.

Tumayo na ako at inayos ang sarili ko at bumalik sa pwesto ko.

Nakita kong tumayo na din siya at may nilagay na kung ano sa mesa.

Grabe. Biglang naging awkward ang mood sa loob ng tree house.

“A-Alex, kain na.”

Agad naman akong tumayo at pumunta sa mesa para kumain. Tamang-tama dahil gutom na din ako.

Nang tingnan ko kung ano ang pagkain sa mesa, naglaway ako.

Lasagna ni Tita Jam! May garlic bread din at saka softdrinks in can.

Paborito kasi namin parehas ni Casey ang lasagna ni Tita Jam.

Sobrang sarap kasi! Hehe.

Naubos namin ni Casey ang binaon niyang lasagna.  

“Heto na ba ‘yon?” tanong ko sa kanya.

“Alin?” kunot noong sagot niya.

“Iyon sorpresa mo sa akin. Heto na ba ‘yon?”

“Hindi.” Maikling sagot ni Casey. Tumayo siya at lumabas papunta sa terrace ng tree house.

Bakit kaya lumabas iyon? May nasabi ba akong mali? Wala naman diba? Hehe.

Pagkalipas ng ilang minuto ay pumasok siya ulit.

“Gusto mo na ba makita ang sorpresa ko?” tumango naman ako bilang sagot.

Hinawakan niya ang kamay ko at iginiya palabas ng terrace.

Saktong paglabas namin ay nagsimula ang fireworks display.

“Wow! Ang ganda!” Syempre, manghang-mangha ako nang mga panahon na iyon.

Nasa tabi ko si Casey habang hawak-hawak niya ang kanang kamay ko sa buong fireworks display.

Lab U, Insan! (Book I)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang