Onsuzum.Belki sizden farklı olarak tutabildim elini, sarılabildim. Ama şu an yokluğunun o muazzam koyu rengi her yeri karartıyor.Boğulmakla batmak arası bir vaziyetteyim. Kayboluyorum. Belki de onca kavuşamayan aşığın ahı alındı bizden. Ya da benden mi demeliydim? Bütün servetimi kaybetmişim sanki, öyle bir ah çektim.Durdum, düşündüm. Çoğu zaman düşünemedim. Ağladım, yere düştüm, bağırdım,çağırdım,onu çağırdım... Cevap gecikmedi "Efendim Hayatım" dedi, hayatını yitiren adamın hayatı olmak ağır sorumlulukmuş. Kaldıramadım, kafayı sıyırdım. Antidepresanlar ve bir kaç yatıştırıcı...İşe yaramaları gerektiği yerde daha çok duyurdu bana o ruhsuz sesi.Mümkün değildi delirmemek, mümkün değildi veda etmek.Bende mümkün şeyler çerçevesince devam ettim hayatıma, bir zamanlar başkasına ait olan hayatıma.Özlüyorum, resimlerimize bakıyorum, annesine sarılıyorum, yatağında uyuyorum. Ben onsuz yapamıyorum.Daha dün sana gülümseyen adamın, sedyedeki soluk benzini görmeye dayanabilen varsa gelsin bulsun beni. Gelsin bulsun, öğretsin bana. Ben bir daha nasıl yaşarım, bir daha nasıl gülerim, bir daha nasıl atar kalbim? Nasıl başa çıkacağım? Tek emin olabildiğim asla unutamayacağım.
Ve bir adam nasıl terkeder demeyin diye yazılsın benim hikayem.
-Sanem İ.
YOU ARE READING
Öpülmeyen Kurbağalar
RandomBu hikaye farkındalık yaratmak için yazılmıştır. Siz hiç kurbağa oldunuz mu? Hani şu kendini beğenmiş Prens/Prenseslerin görmezden geldiği... Olduysanız buyrun kitaba eğer olmadıysanız hala bir kurbağa edinme şansınız var hem de sadece bir kalp pa...
