Bugün bir daha izledim onu gizlice. Okuldan çıktı, kızlarla konuşa konuşa. Arkadaş çevresi kadar aptal değildi. Aralarında en zekisiydi, dahası okulun en zekisiydi. Hatta beni farketmediğini farkedene kadar dünyanın da en zekisiydi. Değilmiş!
Bir insan nasıl bu denli kör olabiliyor? Biri harbi harbi açıklasın bunu. Nasıl anlamıyor maviyi seviyor diye her gün aynı renk giyindiğimi? Her gün penceresine gül bırakanın ben olduğumu nasıl bilmiyor? Filmlerde bilinirdi bir şekilde, ya arkadaşları söylerdi ya da kendisi farkederdi. Filmlerde değilsek ben niye bu kadar seviyorum onu, neden filmlerin delikanlı aşığı rolündeyim. İşe yaramayacaksa neden penceresi var odasında? Neden güller var? Neden kalpler var buluşmayacaksa sevdalar? Garezim onun aptallığına değil, benim aptallığıma. 14 yaşımdan bu yana alıcısının onun kalbi olduğu karşılıksız bi çek var. Büyüdüm koca adam oldum, hala o kadar yıl sevmenin bir karşılığını alamadım. Ama aptallık da bu ya! Sevmeye devam ediyorum, bir de her gün daha fazla sevesim gelmiyor mu? Çıldırıyorum. Bir dokunabilsem, çekin karşılığını almayı bırak ben ona borçlu çıkacağım. Ama bilmiyor tenimin ona olan ihtiyacını. Ama biliyorum onun bana ihtiyacı olmadığını...
-Emre S.
YOU ARE READING
Öpülmeyen Kurbağalar
RandomBu hikaye farkındalık yaratmak için yazılmıştır. Siz hiç kurbağa oldunuz mu? Hani şu kendini beğenmiş Prens/Prenseslerin görmezden geldiği... Olduysanız buyrun kitaba eğer olmadıysanız hala bir kurbağa edinme şansınız var hem de sadece bir kalp pa...
