She's The Bad Boy's Princess II

23. Tears and Pain

"Wala ka man lang sasabihin sa kanya? Hindi ka man lang magpapaliwanag?" ani Jiro na mas mahinahon na. "Hindi ako naniniwalang may kinalaman dito si Tito David dahil kahit anong gawin ng Papa mo, hindi ka naman nakikinig sa kanya. Mas lalong hindi ako naniniwalang mga kaaway mo ang nagbanta sayo, dahil walang magtatangka. Kilala ng lahat ang pagkagago mo, pinapadala mo sa impierno sinumang kumalaban sayo. Kaya bakit?"

"Dahil ba sa mga pictures? Anong kasinungalingan ang sinabi ni Bella sa 'yo? Sabihin mo ipapaliwanag ko isa isa. Nangangapa ako ngayon sa dilim Jave.. hindi ko alam kung paano kita gigisingin--"singit ko.

"Pwede ba Sofia tama na. Wag mong kawawain ang sarili mo, tigilan mo na din ang kaiiyak mo. Sampalin mo nalang ako, sipain mo ako, saktan mo ako para makaganti ka. Harap harapan ka nang ginagago, tapos ganyan ka pa? Para kang tangang nagmamakaawa. Anong sinabi ko sayo? Kapag inapi ka lumaban ka!" di ko inaasahang sisinghalan niya ako ng ganito. "Tama si Jiro. Walang nagsolsol sa akin na gawin 'to. Ako lang. Desisyon kong ipagpalit ka at, desisyon kong saktan ka. Gusto ko nang mawala ka sa buhay ko. Walang rason. Nagising nalang ako isang araw na ayoko na."

Nadurog ang puso ko. Nagdilim ang paningin ko. Parang wala na akong narinig pagkatapos no'n. Hindi ko kailanman naisip na maririnig ko mula kay Jave ang mga katagang iyon. Hindi na niya ako kailangan sa buhay niya? "Hindi 'yon ang sinabi mo sa 'kin sa hospital. Hindi ko makakalimutang sinabi mong kahit na anong mangyari mahal mo ako."

"It. Doesn't. Matter. Ayoko na nga 'di ba? Shut me out of your life now, I'll do the same." malamig niyang turan.

Napapikit ako sa sobrang sakit. Hindi ko kayang salubungin ang nagyeyelo niyang mga tingin sa akin na para bang wala talaga siyang pakialam. Si Zirk ang umalalay sa akin na makatayo. " You know what, Santillan, for a while there I forgot who you really are. I have forgotten that you are THE Demon Rex. Thank you for reminding me." ani Zirk.

Nagkibit balikat lang si Jave. "You're welcome." Sarkastiko pa niyang tugon na may kasamang ngisi. Sa huling pagkakataon ay sinulyapan niya ako bago tumalikod. Mabilis siyang naglakad palayo kahit si Bella hindi niya inintindi.

"Hey Babe! Wait up!" malanding tawag ni Bella dito. Tinawanan muna ako bago sumunod kay Jave.

Ramdam kong pinagtitinginan ako ng mga tao. May ibang naaawa sa 'kin. Meron din namang natutuwa. Nahihirapan akong huminga. Gusto kong pigilan ang luha ko pero hindi ko magawa. Hindi siya tinakot ng Papa niya, hindi siya pinagbantaan ng mga kaaway. At hindi rin siya naniwala sa kasinungalingan ni Bella. Kaya anong dahilan? Anong dahilan?

Ayoko mang tanggagapin sa sarili ko pero isa lang ang kasagutang pumapasok sa utak ko ngayon. Ayaw na niya. Nagsawa na siya. Ganun siguro talaga ang mga lalaki, kapag nagsawa na, bigla na lang manlalamig at mang iiwan sa ere. Tapos lahat ng pinagdaanan niyo, lahat ng pangako sa isa't isa, mawawalan nalang ng kahulugan. At wala kang magagawa kundi tanggapin iyon. Wala kang choice kundi pulutin isa isa ang mga piraso ng puso mong binasag niya at binasura.

Sa ginawang pagtalikod ni Jave sa akin sa gabing ito. May pakiramdam akong ito na ang huli naming pagkikita...

Ikaw ang pinangarap

Ikaw ang hanap-hanap

Ngunit bakit nagbago ang lahat

Ang init ng pagmamahal

Parang naging salat

Pangako habang buhay

Nangakong 'di magwawalay

Ngunit ba't lumamig pagmamahal

Parang 'di na ikaw

Sa Maykapal ang dinasal

Anong nangyari sa ating dalawa

Akala ko noon tayo ay iisa

Ako ba ang siyang nagkulang

O ikaw ang 'di lumaban

Sa pagsubok sa ating pagmamahalan

Anong nangyari sa ating dalawa

Pagmamahal ngayo'y bakit naglaho na

Damdamin ay nasasaktan

Puso'y nasusugatan

Pangako mong pagmamahal ngayon ay nasaan

Nasaan ang sumpaan

Akala ko ay walang hanggan

Ngunit bakit ngayo'y nasasaktan

Hanggan dito na lang ba

Ang ating walang hanggan