Kalp Atışı

11.Bölüm

(Medya Alinin Eylül için kazandığı bebek)

-Demek hastanenin sahibi.Öylemi tanıttın kendini.Burayı annem bana bıraktı diye biliyordum ama
-Ne yapayım buradamıydın sen.Kim bakacaktı hastaneye.Burası Mineden kalan tek yerdi
-Annemin adını ağzına alma.Hak etmiyorsun
-Sende hiçbir şey bilmiyorsun ve dinlemiyorsun.Dinlesen hak vereceksin
-Neyine hak vereceğim annemi aldatmanımı.Amacı ne senin ya.Karını bile bile buraya getiriyorsun özel istek olarak beni istiyorsun.Anlamıyormusun nefret ediyorum hem senden hem karından yaptıklarını düşündükçe iğreniyorum.Bir daha seni hastanemde görmek istemiyorum duydunmu beni
-Burayı bu günlere ben getirdim duydunmu.Hastane senin olabilir ama ben getirdim
-Yalanında böylesi ne yaptın söylesene.Bu hastanenin böyle olmasının tek nedeni var o da annem.Kendini ön plana atmaktan hiçbir zaman vazgeçmeyeceksin değilmi.Yeter ama duydunmu yeter.Annem öldü.Onunla yarışmaktan vazgeç artık

Dedim.Babam daha fazla durmadı ve gitti.Yanıma Ali geldi

-Eylül doğrumu
-Sonra Ali

Dedim.Çıkışa yürüdüm.Hemen kimsenin olmadığı bir köşeye geçtim.Bir elimi belime bir elimi de alnıma koydum.İleri geri yürümeye başladım.Daha sonra banka oturdum.Sinirim geçince içeri girdim.Ali girişte dosya imzalıyordu

-Evet doğru
-Başka yerde konuşalım istersen
-Gerek yok herkes duydu zaten
-Bir saniye.Tabi ya.Nasıl fark etmedim.Şimdi aklıma geldi.Geçen gün internetteki haberde yazıyordu Murat Erdemin kızı diye.Hiç dikkatimi çekmemişti.De sen niye söylemedin
-Söylemek istemedim.Rahatsız oluyorum insanlar önümde kasıldıkça ben onlardan daha çok kasılıyorum
-Niye bu kadar iyisinki
-Offf keşke öğrenmeselerdi
-Zamanı gelmişti artık nereye kadar.Diyerek Selim abi geldi
-Abi sen biliyormuydun
-Ben Eylülün bebekliğini biliyorum oğlum.Babamla Mine teyze çok yakınlardı habire görüşüyorduk biliyordum bu hastanenin Eylüle kaldığını.Mine teyzr bütün mal varlığını Eylüle bıraktı
-Abi ya bütün herkes öğrenmişmi
-Evet herkes bunu konuşuyor şu anda
-Harika
-Tamam sıkıntı yok gerilme hemen.Sen eve geç burası bende
-Vallahi hayır diyemeyeceğim sağol
-Rica ederim

Dedi.Direk yukarı soyunma odasına çıktım.Önlüğümü astım ve deri ceketimi giyip çantamı aldım.Hastaneden çıkıp arabam bindim.Denizi aradım

-Efendim canım
-Neredesin
-Kuzeylerdeyim.Eda ve Pınarla oturuyoruz
-Tamam Edayıda Pınarıda al gel bana
-Evde olacakmısın bu sefer
-Merak etme eve geçiyorum şimdi
-Tamam çıkarız bizde şimdi hadi öptüm

Deyip kapattı.Pınar Seda teyzemin kızı.Eve geçtikten 10 dakika sonra kapı çaldı hemen açmaya gittim

-Hoşgeldiniz
-Hoşbulduk canım sende hoşgeldin

Dedi Deniz ve sarıldı.1 haftadır yeni görüşebilmiştik.Daha sonra Pınar ve Edaylada sarıldım.Beraber bahçeye çıktık.Sohbet etmeye başladık

-Eee nasıl gidiyor düğün hazırlıkları
-Fazla koşturmacalı ya
-Yardım etmeyi çok isterdim ama
-Biliyorum canım sıkma canını.Neyse onu bunu bırakta varmı bir şey
-Ne gibi bir şey
-Biri işte
-Haaa yok saçmalama ya
-Tüh.Eda sende
-Yalan söyleyemeyeceğim var
-Kim.dedik hep beraber
-Sakin ya.Adı Can
-Kim.Ne iş yapıyor nerede çalışıyor.dedi Pınar
-Off sakin.O da doktor ama asistan şu anda
-Eylül bak sana meslaktaş enişte getiriyor Eda
-Sağolsun.İnşallah bizimkiler gibi değildir öyleyse eğer kimin ekibindeyse allah ona sabır versin çünkü benimkiler beni çıldırtıyor
-Yok değil.Çok çalışkan ve becerikli
-İyi bare
-Pınar.dedi Eda
-Bakmayın öyle kimse yok şu anda
-Aman iyi be.dedi Deniz

Güldük ve sohbete devam ettik.Saat 2 gibiydiki kızlar gitti.Odama çıktım.Boşaltmadığım valizlerden 2 tanesini boşalttım ve sabah giyeceklerimi hazırladım.Daha sonra oturup çalışacaktım fakat Alinin dedikleri aklıma geldi.Telefonumu alıp mesaj attım