18

11 3 1
                                    

Ρίχνω μια πρόχειρη ματιά στον καθρέπτη του σαλονιού.

Το σώμα μου στολίζεται από ένα μαύρο φόρεμα με κλειστό λαιμό και το μήκος του φτάνει στο γόνατο μου. Για παπούτσια αυτην την φορά έβαλα κάτι κοντά μποτάκια με αρκετά χοντρό τακούνι.  Το πρόσωπο δεν ήταν αρκετά βαμμένο πάρα απο μια απαλή απόχρωση του κοκκινου μια διακριτική γραμμή eyeliner και αρκετές στρώσεις mascara.

Προηγουμένως οι ψιχάλες τις βροχής ήταν εμφανής οπότε αντί για ενα σακάκι ή μια ζακέτα επέλεξα ενα γκρι χοντρό παλτό που έφτανε περίπου στις γάμπες μου.

Κλείνω βιαστικά κάποια κουμπιά και δένω την ζώνη του παλτου μου.  Περνώ τον κλασσικό μαύρο μου φάκελο και βγαίνω απο το σπίτι

Κλειδωνω το διαμέρισμα μου και προχωράω προς την παρκαρισμενη porsche του. Εκείνος καπνίζει στηριγμένος στο καπο του αυτοκινήτου του.

Τον έστησα περίπου 25 λεπτά και εκείνος ακόμη περιμένει.  Το βρίσκω αρκετά γλυκό. Ποιον κοροϊδεύω; Όλα με ελκύουν πάνω του.

Το άσπρο του πουκάμισο ταιριάζει απόλυτα πάνω του καθώς διαγράφονται οι γραμμές απο την πλάτη του

Σταματάω απέναντι του και περιμένω να με αντικρίσει. Εξάλλου το θέαμα που μου προσφέρει είναι αρκετά ελκυστικό.

Πετάει το τσιγάρο με νεύρο κάτω πατώντας το. Μόλις αντιληφθεί την παρουσία μου μένει στάσιμος.  Ίσως και πιο χαλαρός.

Το χαμόγελο του νομιζω φτανει πάνω από τα αυτιά.
"Λοιπόν δεν με περίμενες.. ετσι;"
Λέω και χαμογελαω

Νευει θετικά και με πλησιάζει.
Η επόμενη κίνηση του ήταν να με αγκαλιάσει πράγμα που με έπιασε απροετοίμαστη.

"Αλλά είχα μια ελπίδα πως θα ερχόσουν.
Ψυθιριζει στο αυτί μου.

"Λοιπόν..  παμε;" ρωτάω.
Εκείνος υγραινει τα χείλια του  και μου πιάνει το χέρι για να με καθοδηγήσει μέχρι την πόρτα του συνοδηγού.

Ελπίζω η βραδιά να κυλήσει όμορφα

Αδιέξοδος Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα