Kayıp |Tamamlandı|

2.5

Multide bölüm şarkısı var. Niye bu şarkı diye soracak olursanız, Mustafa Kemal Atatürk'ün en sevdiği şarkı. Aklıma o geldi ve ben de koymak istedim. İyi okumalar 💫

***

Meğer
Aşk ne kötüymüş böyle
Hiç böyle hayal etmemiştim.
Sen,
Ben üzülmeyeyim diye gösterecektin marifetini
Bense sen üzülme diye ayrılmayacaktım yanından.
Şimdi,
Halimize bak sevgili
Aramıza okyanuslar girdi
Fakat yakmaya devam ediyor beni
Oysa,
Ben hiç böyle hayal etmemiştim
Dedim ya,
Aşkın ile yıkanacaktım
Şimdiyse elimde sadece ayrılığın kaldı

***

Hani bazı anlar vardır, hayatınızın dönüm noktası sayılabilecek anlar olurlar. Ya bir sorudur bu ya da bir olay. Vereceğiniz cevap veya yapacağınız davranışlarınız bütün hayatınızı altüst eder. Benim hayatım, hafızamı kaybettiğim o gün tepetaklak oldu. Beynimin dört bir yanını hatırlamaya zorlarken ikinci bir dönüm yaşadım belki de, Okan'la tanıştım. Başlarda arkadaş gibi olsak da, bana olan sevgisi ve ilgisi hayatımı yeşertmişti. Tamam, belki onun kadar sevgi yoktu içimde ama olmayacak değildi. Tanışalı bir ay olmuştu fakat birbirimize alışmaya başlamıştık. Bana olan sevgisini itiraf ettiğindeyse içimi yoklamıştım başta. Ona körkütük aşık değildim, dedim ya arkadaştık biz ama ömrümde belki de beni böyle sevecek olmayacaktı. Belki bu benim hayatıma giren son kişi olacaktı, ilk değildi belki ama son olacaktı.

Uzattığı elini tuttuğumda gülümsedim, dudaklarına içinde helyum gazı olan balonlardan tutturmuş, benim yanımdayken sürekli gülümsüyordu. Bana diyecek cümleleri vardı, bu boncuk boncuk ter dökmesine bile neden oluyordu. Elini sıkıp destek olmak istedim.

''Söyle hadi Okan. Dövecek değilim ya. '' diye şakayla söylendim. Deniz kenarında bir bankta oturmuş, diyeceği şeyi bekliyordum. Derin bir nefes alıp bana döndü iyice.

''Tamam söylüyorum. Artık hazırım. '' deyip ayağa kalktı ve elini tuttuğum için ben de kalktım. Merakla ona bakarken gözlerimin içine baktı. Nefesini dışarı verip gözlerime odaklandı.

''Seni sevdiğimi söylemiştim sana. '' diye söze başladı. Başımı sallayarak devam etmesini bekledim.

''Bu kadar kısa sürede sana bu denli sevgi besleyeceğim aklımın ucundan bile geçmezdi. Umarım söyleyeceklerim seninle yaşayacağımız anların kapısını aralar. '' eliyle yanımızda duran denizi işaret etti.

''Bu sonsuzluğu, '' gökyüzüne uzattı bu kez ellerini.

''Bu sonsuzluğa katıp, aklıma ve kalbime hapsettin. Şimdi ve ömrün boyunca beni, kalbine hapseder misin? '' deyip cebine uzandı elleri. Ellerim donup kalırken ne tepki vereceğimi şaşırmıştım. Sevgiliydik ve bana evlenme mi teklif edecekti? Ben ne diyecektim ki? Hangi sözcükleri seçip ona tepki gösterecektim?

Kırmızı kadife kutunun içini açıp yüzüğü gün yüzüne çıkardı. Gözlerime bakıp son cümlelerini sıraladı.

''Şiirime Mısra olur musun? '' dediğinde dudaklarım benden habersiz havalandı. İlk defa evlilik teklifi alıyordum ve ne diyeceğimi bilemiyordum. Onu seviyor muydum? Tamam, yanında mutluydum. Onunla çok eğleniyordum ve onun bana olan sevgisi beni mutlu ediyordu, sevilmek güzel hissettiriyordu. Beynimin hatırlamadığı anlarımda birini sevmiş miydim veya tanışmış mıydım bilmiyordum, defteri okumayı bırakmıştım. Ama rüyalarımda sürekli o anları görüyordum, o kısacık hatırladığım anları.

Sevmek mi sevilmek mi diye sordum kendime. Sevdiğim yoktu belki, kalbim kendini kapatmıştı fakat olmayacak diye bir şey yoktu. Kafam bunalmıştı ama beynimi dinlemek istedim. Okan çok iyi biriydi ve ömrüm boyunca onunla mutlu olabilirdim.